Afgelopen paar dagen was ik met drie van de vier meiden een paar dagen in Duitsland, want het eerste gedeelte van de verbouwing zou beginnen: de sloop. De hele benedenverdieping moest leeggehaald worden voor de vloerverwarming en warmte pomp. Aangezien we volledig van het gas af gaan, had de schouw ook niet zoveel nut meer. Die mocht er dus ook uitgesloopt worden. En natuurlijk de keuken dan nog. Een paar maanden geleden hadden we via via een mannetje over de vloer gehad en hem uitgelegd wat er gebeuren moest. Hij heeft de boel uitvoerig bekeken en schatte er vier dagen voor nodig te hebben. Na wat handjeklap hadden we een deal en zou hij afgelopen maandag beginnen.

De eerste indruk

Maandagavond werd ik al gebeld door manlief. De sloper was komen opdagen, dat wel, maar het werk liet nog wat te wensen over. Ten eerste moesten ze nog apparatuur huren. Of wij dat even wilden oppakken. Ten tweede zou hij de gehele dag geklaagd hebben over de klus en dat het een rotwerk was en hij er spijt van had. Ondertussen zag manlief de vloer steeds meer veranderen in een maanlandschap met enorme kraters. Konden ze niets aan doen, zeiden de sloper en zijn meegekomen hulpjes. Ondertussen had manlief wel al bedacht dat er geen vloerverwarming in gefreesd kon worden op deze manier en had dus al contact opgenomen met de vloerenboer. Die is vandaag langs geweest.

Een grote kostenpost

Het is nooit een goed teken als een specialist zegt dat hij in zijn 40 jaar vakmanschap nog nooit zo’n vloer had aangetroffen. Met andere woorden: de sloper had het verprutst. We waren er al een beetje bang voor. In al die verbouwingen bij mijn ouders heb ik nooit zo’n maanlandschap op de vloer gezien. En in ons huis kan je gewoon je enkel er op breken. Sterker nog, er zitten zulke kraters in dat de kat dat een goede plek vond om een plasje in achter te laten. Het goede nieuws is dat het wel te fiksen is, maar dat zal waarschijnlijk een paar duizend euro kosten. Aangezien de vloerverwarming komende maandag wordt gelegd, of het frezen begint, hadden we eigenlijk geen keus meer om iets anders dan de oplossing in te zetten. Morgen wordt er dus een hele laag egaline op gegooid. Een duurdere dikkere laag om alles op te vullen. Dat betekent dus twee maal egaline in plaats van de geplande één.

Van beide kanten spijt

Natuurlijk had ik de sloper al mijn onvrede kenbaar gemaakt. Hij vertelde zich te verkeken hebben op de klus. Ik heb hem uitgelegd dat we door zijn handelen nu voor hogere kosten zijn komen te staan en ik daardoor niet meer zijn volle rekening zou gaan betalen. Daar schrok hij even van. Hoe had hij het anders moeten aanpakken, was zijn vraag. Nou ja, stoppen na de eerste vierkante meter als je merkt dat het buiten je kunnen ligt en niet vervolgens nog ruim 80 vierkanter meter weghakken! Hij bood nog aan cement over de vloer heen te gooien, wat het op zich ook wel egaal zou maken. Nadeel is dat dat lang duurt om te drogen en die tijd hebben we niet. En het zou de vloer minimaal 3 centimeter hoger maken wat weer een probleem bij de dorpels zou opleveren. Geen oplossing dus voor ons. Ik heb een groot deel van zijn rekening niet betaald en hij deed er niet te moeilijk over. We beschouwen het beiden als leergeld. En met zijn mooie woorden “we kunnen elkaar zo tenminste nog in de ogen kijken” was de opdracht voor hem ten einde gekomen.

Hopelijk is dit het enige euvel dat we zullen ondervinden. Binnenkort een volgende update!