Een van de termen waar ik voor mijn zwangerschap niet eerder van gehoord had, was “rooming-in”. Dit betekent simpelweg, dat je pasgeborene bij jou als mama in dezelfde slaapkamer ligt. Mijn ouders hebben dat nooit gedaan, maar mij leek het wel praktisch. Ik vind het namelijk (nog steeds) verschrikkelijk om ‘s-nachts mijn bed uit te moeten. Alles wat ik vanuit mijn bed kรกn doen, doe ik ook op die manier. Met een wiegje naast ons bed hoefde ik alleen maar te gaan zitten en kon ik zo de kleine eruit vissen en aanleggen. Luiers en doekjes lagen ook altijd binnen handbereik. Ideaal toch? Nou, dat was het dus niet.

03-2014 175Beide Muppets heb ik na zes weken rooming-in al naar hun eigen kamertje gebracht. Bij Sanne was dit midden in de nacht en heb ik bij haar ledikantje heel hard staan huilen, omdat ik me daar schuldig om voelde. Het lege wiegje naast ons bed hielp ook niet echt om de schuldgevoelens te beperken. Maar waarom heb ik ze dan in hun eigen kamertje gelegd?

Je kan het van te voren niet voor mogelijk houden hoeveel lawaai er uit zo’n klein schattig wurmpje kan komen. Eerlijk waar, manlief was daar niets vergeleken bij. Het ging van luid grommen naar hoog piepen naar even adem inhouden en dan weer alles herhalen. Wij hebben serieus gewoon af en toe wakker gelegen door al die verschillende geluiden van de Muppets. Na ongeveer zes weken was ik er dan ook helemaal klaar mee, met dat rooming-in gebeuren. Dit betekent niet, dat we goede nachten hebben, maar we pakken in ieder geval wel wat slaap. Veerle ligt nog wel eens bij ons op de kamer, maar alleen als we uit logeren zijn. Na รฉรฉn nacht samen slapen weet ik dan weer precies hoe ik me voelde die zes weken na de bevalling. ย Wat is het dan fijn weer thuis te zijn en de Muppets in hun eigen kamer te hebben. There’s no place like home….