Het is grappig hoe je toch bepaalde dingen vergeet uit het eerste levensjaar van een kind totdat je er weer vol in zit. Begrijp me niet verkeerd, de gebroken nachten en de krampjes en zo staan nog goed op het netvlies. Die vergeet je eigenlijk nooit meer. Ik bedoel meer de heftigheid van bijvoorbeeld de sprongetjes. Zo ook dus de viermaanden sprong. Pas nadat we er afgelopen maand weer in zaten, wist ik weer hoe ontzettend heftig het was. Ik denk oprecht dat de sprong vier het meest intens is van allemaal. 

De minder leuke dingen van de viermaanden sprong

Je wordt eigenlijk een beetje overvallen door deze sprong. Van de ene op de andere dag verandert je kind in een klein moeilijk draakje. Het begint met veel huilen (ook zo nu en dan door mama) en aandacht vragen. Vervolgens lijkt het slapen een en al drama te zijn, wat weer resulteert in een slechter humeur. Ook wederom bij papa en mama. Verder wordt er heel veel gevraagd om lichamelijk contact. En oh wee, als je de kleine wil neerleggen! Eigenlijk voelt het alsof je weer bij af bent en een pasgeboren baby hebt. Het is frustrerend en je net geworven stukje vrijheid lijkt weer helemaal weg te zijn. De viermaanden sprong duurt vervolgens ook nog eens extra lang! Nee, wat mij betreft is deze de ergste van allemaal. Maar de vaardigheden daarna zijn dan weer des te leuker!

Viermaanden sprong

Lees ook: Sofieke is inmiddels negen maanden

Een ander kind ervoor terug

Van alle sprongen heeft sprong vier het meest zichtbare effect. Zowel fysiek als geestelijk. Er wordt door onze dame nu bijvoorbeeld gericht naar speeltjes gegrepen. Om deze zo mogelijk in de mond te stoppen uiteraard. De eerste orale fase is dus aangebroken. Overigens hebben haar zussen deze nooit echt gehad. Verder is de dame echt nauwlettend haar omgeving in de gaten aan het houden. Mama mag niet te ver weg zijn en van de de grote zussen wordt voortdurend aandacht gevraagd. Deze krijgt ze ook vaak! Ik denk dat ze graag op hun wil lijken, want ze probeert al net zo te gaan zitten en kijkt nog net niet het eten uit hun mond. Maar haar grootste vriendin is toch haar eigen spiegelbeeld! Die lacht ook altijd zo vrolijk terug. Als ze ook nog eens net zoveel kon terug kletsen was het helemaal perfect geweest voor haar. Onze kleine dame maakt namelijk echt de hele dag geluid. Als dat ooit in woorden wordt omgezet, hebben we helemaal geen rust meer. Toch kijk ik er wel naar uit! Het is ook duidelijk dat de tijd is aangebroken dat de kleine op avontuur zal gaan. Ons huis moet dus nog babyproof gemaakt worden, want de eerste pogingen tot tijgeren zijn al een feit. Dit is ook nieuw voor ons, want de grote zussen hadden geen enkele intentie tot bewegen op die leeftijd. Dit betekent dus binnenkort op de knieën door de woonkamer om alles te checken. Zie je mij al gaan?

Sprong vier dus…

De viermaanden sprong is naar mijn mening toch echt de meest heftige sprong van allemaal. Het is even er doorheen bijten, maar daarna is het optimaal genieten van de kleine, die je op de wereld hebt gezet. Het eerste baby-achtige is dan echt verdwenen en het minimensje is geboren.

Toen ik dit schreef was deze sprong intens. De elf maanden sprong is ook zeker geen picknick! Bij deze ben je dus gewaarschuwd!