Het is een fase, het is een fase. En het leed dat sprongetjes heet. Beide zinsnedes, die elke ouder wel kent. Maakt het dan minder vervelend? Hell no! Als je er midden in zit, weet je weer waarom het soms gewoon echt niet leuk is om een ouder te zijn. Kinderen zijn niet altijd even geweldig en al helemaal niet als ze in een sprongetje zitten. Eerder dacht ik nog dat die vier maanden sprong de ergste was, en als ik weer een nieuwe baby zou krijgen waarschijnlijk weer, maar op dit moment zitten we in de elf maanden sprong ellende en lijkt die eerder fase weer niets in mijn herinnering. Want deze sprong is echt gewoon weer even een kleine hel op aarde.

De elf maanden sprong ellende

Om het artikel zo positief te kunnen afsluiten, start ik eerst met de kenmerken van dit helletje waar we nu in zitten. Het begint met een extreme aanhankelijkheid. Vooral naar mama in dit geval. Ik kan de kamer niet verlaten zonder dat ze in paniek schiet. Het liefst wil ze ook de hele dag door mij gedragen worden en als iemand anders maar enigszins in haar buurt komt, klampt ze zich aan mij vast als een klein koalabeertje aan een boom. Dan heb je de onverzadigbare eetlust. Je kan niet rustig iets in haar bijzijn eten, want mevrouw wordt erg boos als ze geen hapje krijgt. Dat ze net al uitgebreid gegeten heeft, en waarschijnlijk ook propje vol zit, doet daar niet aan af. En als ze iets lekkerders spot dan wat zij aan het eten is, wordt acuut het voedsel op het bordje geweigerd en moet het andere aangeboden worden. Karaktertje hoor.

Slapen is voor softies

Maar het ergste van de elf maanden sprong is denk ik nog wel het slapen. Of beter gezegd “het gebrek aan”. Zodra het bedje in zicht is, wordt er tot een plank gestrekt en start het gekrijs. En dit stopt ook gewoon niet! Als er al getukt wordt, ontwaakt ze doorgaans na een kwartiertje. Deze hazenslaapjes betekenen dus dat er overdag vaak maar tien minuten geslapen wordt. Gevolg? Een oververmoeide, niet gezellige, baby. De avonden worden er ook niet beter van. De afgelopen dagen hebben we met een wakkere baby beneden gezeten. Uiteindelijk heb ik haar in de soort van houdgreep genomen en is ze in slaap gevallen. Maar in bedje liggen en gelijk slapen is in de elf maanden sprong een uitzondering. Ik herinner het mij ook weer van haar zus destijds. Dat was ook al zo’n feestje. We moeten er weer even doorheen helaas. Zolang ze wel de nachten nog gewoon blijft doorslapen, kan ik het voor nu zo wel accepteren.

De ontwikkelingen

Natuurlijk hebben die ellendige sprongetjes ook een functie. Ik heb even in mijn Oei-Ik-Groeiboek opgezocht, wat de elf maanden sprong voor leuks in petto voor ons heeft daarna. Het praten zal bijvoorbeeld wat gaan toenemen en ook meer gericht. Ze zal dingen aanwijzen en “die” erbij zeggen. Ook zal ze nog meer gaan spelen. Op zich doet ze dat nu al redelijk als ze niet op ontdekkingstocht is. Vooral de lego van haar zussen is erg aanlokkelijk. Samen spelletjes spelen wordt nu ook leuker. Dat merkte ik al in ons contact spelletje (wijsvingers tegen elkaar en heel hard “contact roepen. Denk maar aan ET). Wat ik ook wel erg leuk nu vind is, dat ze heel hard om grapjes kan lachen en echt in een deuk kan liggen. Het begin van zelfstandigheid na deze sprong, vind ik persoonlijk ook wel een pluspuntje. Ze kan al aardig zelf boterhammetjes eten en ook het tandenpoetsen begint al vormen aan te nemen. Maar het allerleukste van de elf maanden sprong is toch nog wel, dat ze daarna geen baby meer is en een echt mensje aan het worden is. Met een eigen karaktertje, eigen grapjes en veel samenspel met ons en met haar zussen. Het echte opvoeden is dan nu wel begonnen, maar ook zeker het Genieten!!!

Gerelateerde posts:

Waarom wil ze niet slapen? https://meervanmir.eu/geelzucht-bilirubine-baby-prematuurOnze premature baby had geelzucht Sofieke is alweer ruim tien weken oud! billendoekjes van Naïfbillendoekjes van Naïf: puur en natuurlijk