Ik krijg nu heel vaak of er veel veranderd is door het krijgen van een derde kindje. Mijn antwoord is eigenlijk altijd wel hetzelfde en dat is dat het even weer opnieuw een ritme vinden is, maar dat ik verder wel bekend ben met het fenomeen “baby”. En toch is dit eerste jaar van onze jongste telg in één opzicht toch echt anders dan bij de andere twee meisjes. Onze baby slaapt namelijk nog niet in haar eigen kamertje. Sterker nog, ze slaapt niet eens in haar eigen bedje. Ze slaapt nog heerlijk in mijn armen.

Als je me bij de oudste had gevraagd of ik samen met een kind in bed zou slapen, had ik je hard uitgelachen. Nee hoor, de baby moest zo snel mogelijk wennen aan haar eigen kamer en bedje. Levensgevaarlijk ook trouwens om met je kleine het bed te delen. Je zou er zo op kunnen gaan liggen. Nu, twee baby’s verder, denk ik daar heel anders over. Waarom? Waarschijnlijk omdat ik gewoon te moe ben en het geduld niet meer heb om de hele nacht mijn kind in slaap proberen te wiegen. Zodra ze namelijk op haar rug in haar bedje ligt, gaan de oogjes wijd open en is ze klaar wakker en in mijn armen droomt ze rustig de hele nacht door. Maar ook omdat ik niet de moeder ben die haar baby kan laten huilen en ik dus dan voortdurend aan het troosten ben ‘s-nachts. A;s het om de rust en ontspanning van ons beiden gaat, is het beter als mijn kleine meisje bij mij ligt in plaats van in haar eigen bedje.

De 11 maanden sprong baby: net als je denkt dat het niet erger kan

Ik heb me er ook inmiddels bij neergelegd dat manlief en ik tot zes maanden gewoon niet alleen zullen slapen. Na het half jaar mag ze van ons op haar buikje in slaap vallen. Dat is namelijk de houding waarin ze wel haar eigen bed tolereert. Voor de zes maanden wordt dit echter sterk afgeraden in verband met het risico op wiegendood en voor die anderhalve maand wil ik nou niet persé dat risico nemen. Natuurlijk weet ik dat met een kind samen slapen ook gevaren met zich mee brengt, zoals het verstikken onder de dekens of als ouder op je kind gaan liggen. Toch ben ik er van overtuigd dat je als moeder een natuurlijk instinct hebt waardoor je dit minder snel zou gebeuren.

Oké, er is natuurlijk absoluut geen garantie dat er niets mis zal gaan en ik weet ook dat alle instanties fel tegen het samen slapen zijn. Maar wist je dat buiten Nederland het vrij normaal is om samen met je kinderen het bed te delen? En dat er wordt beweerd dat het beter is voor de hechtingsband met je kind?

Hoe dan ook, voorlopig slaap ik met mijn kind in mijn armen en ik vind het prima. Weg met die taboe!

Gerelateerde posts:

11x wat er verandert bij het krijgen van een tweede kind Help mij me voor te bereiden op de kleuterklas Wij laten vaccineren tegen alle typen Meningokokken Hoera! Sofieke is 1 jaar vandaag!