Kinderen zijn hard voor elkaar hoor je altijd. Als ouder wil je het liefste je kroost tegen alle narigheid beschermen, maar helaas kan dat niet. De vraag is natuurlijk ook of je dat zou moeten willen. Immers moeten kinderen leren een tefal laagje (zoals mijn moeder het noemt) aan te maken. Het leven is nou eenmaal geen rozengeur en maneschijn en het helpt je kind niet als je doet alsof het wel zo is. Dus ja, kinderen zijn hard voor elkaar en er zijn zeker grenzen. Maar soms is het ook gewoon goed om het gewoon even te laten voor wat het is. Hoe moeilijk dat voor een ouder ook is. Maar wat als een volwassene een opmerking maakt dat echt niet kan?

Mijn oudste dochter zit al een tijdje op zwemles. Twee keer per week waarvan één keer het vervoer verzorgd wordt door de buitenschoolse opvang. Het is echt super geregeld, want ze helpen de kids met aan- en uitkleden en zorgen voor wat te drinken en een tussendoortje. En ik hoef niet twee keer per week in de kantine te vertoeven. Het is alleen jammer dat de dame van de bso een niet nodige opmerking naar mijn kind maakte. Onderweg naar het zwembad was het bovenstukje van het zwempakje van dochterlief uit de tas gevallen. Voor mijn meisje geen enkel probleem, want in de zomer is zij niet anders gewend dan zonder te zwemmen. De dame van de bos dacht daar anders over en maakte eerst een opmerking dat mama dan de tas niet goed ingepakt zou hebben. Niet nodig en niet waar, maar verder niet belangrijk. Waar ik over viel is dat ze het nodig vond om tegen mijn dochter te zeggen, dat ze er nu uit zag als een jongetje. Waarom in hemelsnaam? Wat heeft het voor toegevoegde waarde om dit tegen een kleuter te zeggen vlak voordat ze zonder bovenstukje het water in gaat? Ze was daar niet onzeker over, maar na die opmerking wel. De vakantie erna duurde het dagen voordat ze weer haar topje uit durfde en wilde doen. Van mij hoefde het niet, maar ze vindt het zelf fijner zonder.

Dus ja, kinderen worden harder van en door elkaar en dat hoort bij het leven. Maar de volwassenen hoeven wat mij betreft dit soort opmerkingen niet te maken. Kleuters vatten het wel zwaar op als het van een grote mens komt. Ik heb er destijds niets mee gedaan, omdat ze nog vaak met de betreffende medewerker te maken had en het gelukkig een eenmalige aangelegenheid was. Nou ja, er was eerder wel nog een akkefietje, maar dat vertel ik wel een andere keer. En als mama wil je ook niet overal een probleem van maken, toch? Of had jij het anders aangepakt? Ik hoor het graag!