Afgelopen week op was de documentaire over Ed Houben op televisie. Hij is de zogenoemde man van honderd kinderen. Dat wil zeggen dat er meer dan honderd kinderen van hem rondlopen in Maastricht en omstreken. Niet doordat hij een sexy man met een goddelijk lichaam is, die elke vrouw het bed in kletst. Nee, hij heeft zoveel kinderen omdat hij superzaad zou hebben.

Ed Houben is een extreem gewilde zaaddonor. Veel stelletjes met een kinderwens, waar bij het zelf om wat voor reden dan ook niet lukt, kloppen bij hem aan voor zijn vorm van witte goud. De wijze van ontvangst kan op de klassieke manier, maar ook door middel van het zelf in te spuiten. Pas bij succes is zijn missie volbracht, zegt hij.

Alhoewel ik zijn gulle daad erg nobel van hem vind vraag ik me af of ik zelf zo ver zou willen gaan. Ik heb gelukkig nooit voor een dergelijke keuze gestaan, dus weet ook niet hoe ik uiteindelijk gehandeld zou hebben. Er is zoveel dat mij tegen zou houden. Allereerst ben ik ontzettend bang voor soa’s. De heer Houben doet dit als vrijwilliger en wordt dus niet medisch gecontroleerd. Ook zal je de man ontmoeten. Dan heeft de absolute anonimiteit toch mijn voorkeur. Als ik in de buurt van Maastricht zou wonen zou het al helemaal geen optie voor me zijn. Daar lopen al ruim honderd andere kinderen van hem rond. Wat als mijn kind dan verliefd zou worden op één van zijn nazaten? Kleine kans, maar toch een aanwezige kans. Het is niet voor niets dat donorbanken het beperken tot vijfentwintig donaties per man.

Nogmaals, dit zouden mijn overwegingen zijn. Ik heb het geluk, dat ik er verder niet over na hoef te denken. Toch heb ik diep respect voor Ed Houben, dat hij van zoveel stelletjes de kinderwens in vervulling heeft laten gaan. Daar kan ik alleen maar positief over zijn.

Waar ligt jouw grens? Zou jij Ed benaderen?

Gerelateerde posts:

De 9 (onverwachte) tips als hulp om zwanger te worden Miskraam nummer 4 is een feit De tweede echo……het verlossende woord Een positieve test betekent niet altijd een zwangerschap