Een klein incident op het schoolplein

Het werd wel weer eens tijd voor een story time van mijn zijde en dan met name met de vraag wat jij er van vindt. Over iets dat vorige week voorgevallen is. Ik zal eerst even een stukje achtergrond geven.

Een speciale kaart

De school van Noor is natuurlijk een ander soort school dan je gewend bent. Alle kinderen hebben zowel een gehoor- of zichtprobleem al dan niet gecombineerd met een taalontwikkelingsachterstand. Dit betekent dat veel van die kinderen afhankelijk zijn van vervoer van ouders of derden. Bedenkend dat er rondom de school ruimte is voor zo’n 40 auto’s kan je je voorstellen dat het een complete chaos is rond de breng- en ophaaltijden. De school had daarom vorig jaar besloten dat alleen nog maar taxi’s echt voor de school mochten staan en dat de ouders op het dichtbij gelegen parkeerterrein konden parkeren. Daar kon deze mama niet helemaal mee akkoord gaan aangezien onze lieve dochter gedragen wordt door ons en dat dan best een pittig stukje lopen is. Ik had dit uitgelegd aan de directeur van school en hij begreep ons volledig. Dus kregen wij, als enige naast 1 ander gezin, een speciaal voor deze situatie ontworpen gehandicaptenkaart. Daarmee konden wij altijd gewoon doorrijden en voor de school parkeren.

Mopperende taxi’s

In het begin leverde het aardig wat commentaar van de taxi chauffeurs. Maar dan op een niet al te vriendelijke manier. Er was zelfs een keer dat er 3 man om mij heen stond te wijzen op de kaart waar taxi op stond. Ik voelde mij lichtelijk geïntimideerd toen. Inmiddels is het wat rustiger en (her)kennen ze mij en de auto inmiddels wel. Andere ouders doen soms nog wel eens wat lastig, maar die laat ik maar. Af en toe komt er weer eens een nieuwe taxi chauffeur staan en dan begint het opnieuw, maar meestal is een vriendelijke lach en verwijzing naar mijn kaart voldoende. Al met al aardig rustig dus.

Mijn bemoeienis

Normaal gesproken staan de conciërges van de school buiten om ouders te wijzen op het juiste parkeerterrein. Verschrikkelijk dat het nodig is inderdaad. Als ze er niet staan gaan ouders steevast weer voor school staan met de auto. Blijf het bijzonder vinden hoe kinderachtig mensen zijn. Enfin, vorige week dus was het weer even een klein chaos dingetje qua taxi’s. Ik zag dat de conciërge het erg druk had met aanwijzingen te geven en tegenover mij parkeerde een voor mij onbekende personen auto. Ik zag een dame uitstappen en een beetje moeilijk kijken (had voor mij al een signaal moeten zijn). Ik begroette haar zeer vriendelijk en zei of ze wist dat reguliere auto’s eigenlijk ergens anders moesten staan. Ze antwoordde mij dat ze een kaart had en uit reactie keek ik onder haar voorruit. Nou, dat heb ik geweten. Ze werd woest! Waar ik me mee bemoeide en of ik haar met rust kon laten. Toen stormde ze weg. Dit was blijkbaar de andere ouder…

Mijn excuses

Ik stond als beduusd bij mijn auto. Was ik nou zojuist hetzelfde als de taxi chauffeurs? Had ik mij ergens mee bemoeid waar ik gewoon mijn mond had moeten dicht houden? Voor mijn gevoel was ik zeer vriendelijk geweest en waren mijn intenties niet om haar te berispen, maar meer dat ze wellicht weggestuurd kon worden. Ik besloot, omdat ik er toch wat mee zat, om mijn excuses aan te bieden en haar uit te leggen hoe ik het bedoeld had. Ik zag haar weer aankomen lopen en liep haar tegemoet. Ik begon met de zin dat ik mijn verontschuldigingen wilde aanbieden. Ze liep boos door. Ik liep dus even met haar mee en herhaalde mijn zin en hoe ik het bedoeld had. Maar mevrouw wilde er niets van horen. Sterker nog, ze vond het beter om tegen mij te schreeuwen daar op het schoolplein. Toen ik zei dat ik echt alleen maar sorry wilde zeggen, kreeg ik nog een sneer en gooide ze haar autodeur dicht. Dat was dus de andere ouder met de enige speciale kaart.

Zat ik zo fout?

Oké, misschien waren mijn acties niet zo slim, maar mijn bedoelingen waren oprecht goed. Ik hoopte echt het aan haar duidelijk te kunnen maken. Ik heb 3 keer mijn excuses aangeboden, maar kreeg alleen boosheid terug. Ik snap heus dat je even geërgerd bent als iemand met zich je bemoeit, maar om er zo in te blijven hangen? Maar ja, misschien zit ik er helemaal naast. Ik hoor dan ook graag je ongezouten mening.

Gerelateerde posts:

Op vakantie als alleenstaande ouder De grote lente verbouwing Deze vakmensen zijn onmisbaar tijdens een verbouwing Warm weer en een konijn: hier moet je op letten