Oh nee, een ouwe! Dacht ik heel onfatsoenlijk toen de kraamverzorgster binnenkwam. Ik had me voorgesteld dat er bij mij een jonge meid zou komen, zodat we gezellig zouden kunnen kletsen en alles zouden kunnen overleggen. Een moeder heb ik al, ik zat niet te wachten op nog meer betutteling.

Maar binnen een dag had deze kraamverzorgster zich dubbel en dwars bewezen, en wilde ik dat ze voor altijd bleef. Alle kennis die ik had, was volledig vervaagd nu het om mijn eigen kind ging. En had ik tijdens de bevalling nog de touwtjes in handen, in het kraambed wist ik niets meer. Alles moest uitgelegd worden, en de borstvoeding was in de praktijk toch heel anders dan in theorie.

Ondertussen raasde deze kraamverzorgster van de oude stempel als een wervelwind door het huis. Binnen een dag was het huis gestoft, de keuken schoon en de inhoud van de kastjes gereorganiseerd. Het huis werd gestofzuigd, toilet en douche waren schoongemaakt en het avondeten stond klaar. En dat doen ze niet allemaal, hoorde ik om me heen. Ze leerde me zelfs verse tomatensoep maken van de tomaten uit de tuin van mijn vriend, wat ik tot die tijd (shame on me) gewoon uit een blik haalde.

Tussen het werk door hadden we het vooral heel gezellig. Tijdens het voeden (als de kleine eenmaal goed hing aan de borst, na een hoop gepriegel) konden we geweldig discussiëren over de verloskundige zorg in Nederland, ervaringsverhalen delen. Ze riep zonder pardon de iets te enthousiaste visite (met teveel drukke kinderen) tot de orde en zette ze na een uur de deur uit. Heerlijk.

Na vier dagen was er een wisseling van de wacht. En kwam er ineens een stuk jongere zuster binnen. Weer even wennen, maar ook al snel goed. Deze dame was nog in opleiding en super enthousiast. En waar de oude kraamverzorgster dingen als badderen in de tummy tub en voeden in de rugbyhouding maar moderne onzin vond, vond deze alles leuk en probeerden we van alles uit.

En hoewel ze even schrok toen ik vertelde dat ik verloskundige in opleiding was (waar de eerste kraamverzorgster totaal geen boodschap aan had), al snel herpakte ze zich en nam gewoon de leiding. Want in bleef vooral een nieuwe, onzekere moeder.

Na zeven dagen was ik er helemaal aan toe om zelf voor de kleine te gaan zorgen en mijn eigen dagen in te delen. Toch moest ik best even slikken toen ze de deur achter zich dichttrok. Nu moest ik het echt zelf gaan doen! Uiteindelijk kwam het natuurlijk allemaal goed.

Maar die fruithapjes, die mis ik nog elke dag.

Ik ben Lisette, 33 jaar en moeder van drie kinderen. Voor MeervanMir beschrijf ik een aantal zaken die mij opvielen tijdens mijn eerste zwangerschap, tien jaar geleden. Omdat ik in die tijd studeerde voor verloskundige was ik mijn eigen proefkonijn ;). Je kunt meer van mij lezen op mijn eigen blog: www.lisetteschrijft.nl 

Gerelateerde posts:

Kraamtranen of babyblues, het overkomt je Gastblog Lisette: trouwen in de zwangerschap Gastblog Lisette: Als het maar gezond is (clichés in de zwangerschap deel 1) Post Pregnancy Tag: hoe is het nu met mij en Noor?