Vorige week mochten Noor en ik weer eens afreizen naar Delft. De oh zo beruchte DEXA scan zou eindelijk plaats vinden. Weet je nog dat ik hier eerder aandacht aan besteed had? (zo nee, dan lees je het nog hier). Het was best een flinke discussie geworden voordat er iets concreet gepland stond.

Wel of niet narcose?

Het begon allemaal met de discussie omtrent de narcose. Vanuit het Radboud had ik meegekregen, dat een kind voor een DEXA scan echt stil moest liggen. Voor een half uur! Ik kon gelijk al zeggen, dat dit bij Noor geen optie was. “Dan moet ze maar een roesje krijgen”, was het oplossingsgerichte antwoord. Dus toen ik de belafspraak had bij de assistent van de kinderarts, heb ik ook verzocht om een scan met een roesje. Vervolgens belde de nucleaire geneeskunde dame mij met de datum voor de DEXA. Ik vroeg haar naar de anesthesie mogelijkheden en haar antwoord verraste mij. Ten eerste was zij hier niet over verwittigd, ondanks mijn uitvoerige gesprek met de assistent van de kinderarts, en ten tweede deden zij dat nooit met een DEXA scan. Het gevolg? De afspraak werd on hold gezet en de artsen zouden overleggen.

De belafspraak

Een week later belde de kinderarts mij om al het bovenstaande te bespreken. Nee, een roesje was toch echt niet een optie. “Maar”, zei ze, “Noor hoeft steeds maar heel even goed stil te liggen. We kunnen het in korte sessies achter elkaar doen.” Ik had er een hard hoofd in, maar wilde het zeker proberen. Dus de afspraak werd gepland? Nee, want onze kinderarts twijfelde weer over de noodzaak van de DEXA scan en wilde eerst met het Radboud ziekenhuis overleggen. Als die alleen verzochten om dit onderzoek vanwege hun eigen data, wilde onze kinderarts Noor liever niet blootstellen aan de straling. Als het voor Noor belangrijk was, dan zou ze een akkoord geven. Na weken wachten werd alsnog het onderzoek ingepland.

De DEXA scan in de praktijk

De afdeling nucleaire geneeskunde is dus even wat anders dan de röntgenafdeling. Voor mij voelt het hetzelfde: beiden maken foto’s van de botten. Blijkbaar gaat de nucleaire geneeskunde met radioactieve middelen aan het werk. Bij de DEXA scan dan weer niet, dus je snapt dat ik er werkelijk niets van begrijp soms. Enfin, Noor moest dus op een bed met een foto geval erboven liggen. Er zouden beelden van de heupen en onderste wervels gemaakt worden. Voor elke opname moest ze echt minutenlang goed stil liggen, dus 3 momenten. Gelukkig was ik goed voorbereid en was de bonusoma mee. Zij hield de beentjes van Noor in bedwang en ik haar armpjes terwijl ik liedjes zong. Als backup hadden we de iPad mee. De eerste paar keer bewoog Noor toch net wat teveel. Gelukkig hadden we snel door hoe we het beste haar konden stabiliseren en toen was het vrij snel daarna klaar. Gelukkig dus prima zonder roesje! Nu nog de uitslag!

Lees meer over dit onderzoek

DEXA scan

Dan snap je er echt niets meer van

Terwijl ik Noor aankleedde vroeg ik de assistent, die de DEXA scan had uitgevoerd, of ze zeker wist of de beelden goed genoeg waren. Eerder had ik haar al gevraagd of ze de heupfoto’s ook niet konden gebruiken voor de heupstand zodat we niet meer naar radiologie hoefden. Laatste keer was immers een half jaar geleden en Noor moet dit twee keer per jaar laten checken. Maar helaas, twee afdelingen en twee soorten foto’s. Terug komend op mijn vraag aan haar of deze beelden zeker weten gelukt waren, kwam ze met een verrassend antwoord. “Als ze toch niet goed zijn, kunnen we de botdichtheid ook wel afleiden uit de heupfoto’s, die je nog laat maken!” Mijn mond viel oprecht even open van verbazing. Als je dit hieruit kan aflezen, hadden ze toch gewoon of de oude röntgenfoto’s kunnen bekijken of gewoon even wachten op de nieuwe sessie, die spoedig zou volgen. Waarom moest er in hemelsnaam nu nog zo’n ingewikkelde scan tussendoor dan? Helaas kon de assistente mij hier geen bevredigend antwoord op geven. “De artsen wilden het zo.” Deze mama snapt er in ieder geval ondertussen helemaal geen snars meer van en hoopt dat de kinderarts, wanneer ze belt met de uitslag, mij ietwat kan inlichten. Ga ik nu maar weer de volgende onderzoeken inplannen…