Als een zombie heb ik me vandaag naar mijn werk gesleept. Het was namelijk zo’n fantastische nacht, die oneindig lijkt te duren. Het begon met Veerle die besloten had, dat ‘s-avonds slapen voor haar echt geen noodzaak was. Mevrouw gilde het uit zodra we maar enigszins in de buurt van haar bedje kwamen. Vervolgens was mama ook al niet goed en wilde ze alleen maar bij haar papa zijn. Uiteindelijk konden we haar om half één vannacht naar haar eigen bedje overhevelen. En toen werd uiteraard Sanne wakker. En Sanne bleef ook wakker…..tot half vier! Manlief en ik zijn om beurten naar haar kamertje te gaan om aan Hare Majesteits verzoeken te voldoen: dekentje goed leggen (voet stak er onder uit), nog een zoentje, popje terugleggen (was uit bed gevallen) of lampje weer aan doen (kan ze normaal zelf, dus waarom nu ineens niet meer?) Om half vier was de laatste keer, dat één van ons er uit is geweest. Geen idee wie van de twee, maar ik weet wel nog dat manlief constateerde dat het half vier was inmiddels.

Toen vanochtend vroeg (lees drie uur later) de wekker ging lag Sanzilla nog heerlijk op één oor. Als ontaarde moeder ben ik haar kamer binnengegaan en heb ik met luid enthousiasme “goedemorgen” geroepen terwijl ik haar gordijnen open deed, zodat de eerste zonnestralen van de dag op haar gezicht vielen. Dat waren ook de enige zonnestralen in de kamer op dat moment, want dochterlief had een ochtendhumeur van jewelste. “Ik wil slapen!” Ja, dat wilde ik ook vannacht en toen luisterde jij niet. Dus heb ik Sanzilla uit bed geplukt, aangekleed en een boterham gegeven waarna ik vervolgens mijn andere “ochtendprinsesje” wakker ging maken. Gewapend met een flinke fles melk met toevoegde granen begaf ik me naar haar kamertje. Ja hoor, Veerlosaurus werd wakker bij binnenkomst. Gelukkig dat mijn preventieve bewapening uitkomst bood en ik haar binnen no time mak als een lammetje had.

Terwijl ik de Muppets op de achterbank in hun zitjes plaatste vroeg ik me af of ons nachtelijk festijn beperkt of voorkomen kan worden door de dagritmes van de dames aan te passen. Ik denk dat Veerle tussen aan één slaapje net niet genoeg heeft, maar dat twee slaapjes teveel van het goede is. Hetzelfde geldt eigenlijk voor Sanne. Is zij er aan toe haar middagdutjes volledig over te slaan?  Het zal deze week blijken, want we gaan het nieuwe dagritme proberen. Dat zal wel weer gezellig worden tegen etenstijd ;-).

Op welke leeftijd veranderde bij jou de slaapjes van je mini?

Gerelateerde posts:

Is Sanne nu zindelijk? Met de peuter naar het consultatiebureau Kleine meisjes worden groot De anti-aankleedkussen-fase