De droomreis bovenaan mijn bucketlist

Nu ons leven weer redelijk in ‘normaal’ vaarwater verkeert en we de zorg voor onze zoon Thijs goed geregeld hebben, durf ik weer langzaamaan te dromen over de reizen, die ik graag nog zou willen maken in mijn leven. Ik dacht dat het er nooit meer in zou zitten met een kind met een meervoudige beperking. Maar het gaat de laatste tijd zo goed met hem, door de structuur en regelmaat die we bieden, dat het zelfs nu op de kampeervakantie in Nederland eigenlijk heel relaxed is. Dus ik ben maar eens begonnen met het maken van een lijstje van bestemmingen waar ik graag naartoe zou willen.

Een verrassende nummer één

Boven aan het lijstje staat: Rondreis Peru. Tot een aantal jaar geleden zou een reis naar Zuid-Amerika totaal niet in me op zijn gekomen. Een continent dat me absoluut niet zou boeien, dacht ik. Totdat mijn ouders een paar jaar geleden die rondreis door Peru hebben gemaakt en alle hoogtepunten van het land hebben gezien en de cultuur hebben opgesnoven. Ze kwamen thuis met de meest fantastische verhalen over de prachtige natuur, maar natuurlijk ook bizarre anekdotes over de grote verschillen met onze westerse cultuur.

Wat je gezien moet hebben in Peru

Vooral Machu Picchu met de stad Cuzco lijken me echt fantastisch om te bezoeken. Foto’s zijn natuurlijk mooi, maar de échte beleving is natuurlijk anders als je daar daadwerkelijk bent. De Incatrail lijkt me ook geweldig. Ik hou normaal niet zo van geschiedenis, maar de Indianen boeien me op de een of andere manier. En hoe gaaf is het als je op dezelfde paden kan lopen als die de Inca’s hebben bewandeld. Mijn ouders hadden ook de meerdaagse tocht door de Colca Canyon gedaan. Luisteren naar je lichaam is iets wat je wel leert in de bergen, want je hebt zo een hoogteziekte te pakken. Gelukkig word je daar goed in begeleid door de gidsen, die ook engels spreken.

Wordt die droom ooit werkelijkheid?

Of deze reis écht ooit door kan gaan met onze Thijs erbij, dat weet ik niet. Hij zal in ieder geval een paar jaar ouder moeten zijn en wat sterker in zijn benen, maar wie weet. Deze reis staat in ieder geval bovenaan het lijstje en wordt er geld voor opzij gezet. In de tussentijd kunnen we de moeilijkheidsgraad van onze vakanties steeds een beetje ophogen, zodat hij langzaamaan kan wennen. Vraag me er over een jaar of tien nog maar eens naar.