Het leed dat de bestek la heet

“Heeft er iemand nog zegeltjes nodig van de AH?” is een vraag die de laatste tijd veel in mijn whatsapp-groepen verschijnt. De ene helft van de bevolking is druk aan het sparen voor de bestekset van de Appie en de andere helft wil graag meehelpen, maar hoeft er zelf verder niets mee. Ik probeerde manlief ervan te overtuigen dat het misschien wel wat voor ons was. Of als uitzet voor de meisjes. Maar hij lachte mij vierkant uit. We hebben genoeg bestek, vindt hij. Ja, als ik in de la kijk deel ik zijn mening. Qua hoeveelheid hebben we meer dan genoeg. Maar qua uitstraling is het helemaal niets.

De inhoud van onze bestekla

Als je mij vraagt hoe we aan het bij elkaar geraapt zooitje bestek komen, weet ik het echt. Sowieso twee huishoudens bij elkaar toen we gingen samenwonen. Maar volgens mij ook wel wat restantjes van de ouders vandaan. Hoe dan ook, er is bijna geen enkele mes hetzelfde. Handig, want iedereen heeft zo zijn voorkeur qua mes. Onhandig, want iedereen heeft zijn voorkeur. Als deze net in de vaatwasmachine zit of door een ander gebruikt wordt, is het soms hommeles. En met eetgelegenheden vind ik de mengelmoes van besteksoorten niet zo fraai ogen op tafel. Daarom zou ik wel een nieuwe bestekset willen.

Een duurzame bestekset

Die van de Appie hebben we dus niet genomen. (mocht iemand nog zegels willen?) Als we een nieuwe bestekset aanschaffen, gaan we er ons eerst in verdiepen. Het wordt niet een impulsaankoop. We willen eentje die jaren, meerdere dineetjes, mee zal gaan. We willen de beste bestekset mogelijk! En gezien de hoeveelheid verschillende merken en stijlen, is dat iets waar we rustig over na gaan denken. Met andere woorden: de komende jaren eet men dus bij ons nog met verschillende vorken, messen en lepels. Het past ook wel in ons huishouden van Jan Steen.