Gastblog Joos: De 20 weken echo, toch weer reuze spannend!

Ik ben echt veel te nieuwsgierig!

Op vrijdagochtend 7 mei was het zover. Sylvester en ik moesten om 8 uur al bij verloskundige centrum de Poort in Leiden zijn. Oma zat thuis met de kindjes te wachten, uiteraard in spanning. Allereerst waren wij natuurlijk heel benieuwd of alles er goed uit zag. Dat is tenslotte het aller belangrijkste. Daarnaast wilden wij ook graag weten of er een jongen of een meisje in mijn buik groeide. Allereerst omdat dat voor de aanschaf en het verzamelen van spullen best praktisch kan zijn, maar uiteraard ook omdat ik gewoon veel en veel te nieuwsgierig ben. En of iedereen het dan gelijk mag weten? Ja! Duh! Jullie denken toch niet dat ik dat geheim kan houden he?

Van ruggengraat tot niertjes, alles werd zorgvuldig bekeken.

Toen het eerste beeld op het scherm verscheen, kon ik alleen maar glimlachen. Wat is het toch een wonder! Een heel mensje volop in beweging in mijn buik! Gemaakt uit liefde en nu al gegroeid tot dit prachtige wezen. De echoscopiste was vanaf het begin heel duidelijk. “Ik ga eerst heel zorgvuldig kijken of alles er goed uitziet. Pas aan het eind van de controle zal ik het geslacht kenbaar maken.” Ze controleerde ons kindje van top tot teen. Van ruggengraat tot niertjes, alles werd zorgvuldig bekeken. En tot onze grote opluchting zag alles er tot zover heel goed uit. Toen moest ik wel een klein traantje wegpinken, want ik was stiekem best zenuwachtig. Het is niet vanzelfsprekend dat alles er op de 20 weken echo goed uit ziet. Natuurlijk is dit nog geen garantie tot een gezond kindje zonder afwijkingen, maar voor nu zag het er in ieder geval allemaal prima uit!

“Ik ben een meisje”

Aan het eind van de controle zocht de echoscopiste naar de juiste positie om het geslacht zo goed mogelijk te kunnen zien. Ik had totaal geen voorgevoel en Sylvester eigenlijk ook niet. De meeste mensen om mij geen dachten dat er nog een jongen aan zat te komen. Mijn broers hadden daar nog een goed onderbouwd argument voor. Volgens hen kwam ik af en toe wat agressief over en dus was dat het bewijs dat ik behoorlijk wat testosteron in mijn lijf had. Haha, mijn broers zijn 6 en 9 jaar ouder dan ik ben en ik moest vroeger behoorlijk mijn best doen om tegen ze op te boksen. Misschien verklaart dat mijn soms agressieve houding? Tegenwoordig hebben we een hele evenwichtige relatie hoor! En ik houd zielsveel van ze! Toch hadden de meesten het mis! Toen ze het geslacht goed in beeld had op het scherm typte ze: “Ik ben een meisje”.

“Ik kom er nog niet bij hoor, ik wil nog even alleen zijn”

Wat een feest! Nog een kleine meid erbij! Natuurlijk had het ons helemaal niet uitgemaakt, maar Marley en Lennox hadden allebei wel een lichte voorkeur. Op weg naar huis hebben we wat leuke kleertjes en een ballon met roze confetti opgepikt. En natuurlijk een lekkere taart, want we hadden wat te vieren! Inmiddels was ook de andere oma bij ons thuis aanwezig en we troffen de oma’s en kids in spanning aan. Met een stalen gezicht kwamen wij binnen. Stiekem was het ook wel leuk om dit geheimpje even alleen met elkaar te kunnen delen. Omdat ik al voorspeld had dat Lennox een beetje teleurgesteld zou zijn, mocht hij van ons de ballon doorprikken. Toen de roze confetti tevoorschijn kwam, zag ik zijn schoudertjes hangen. En of het nou de schrik van de knal was of het feit dat hij dolgraag een broertje wilde, hij was echt even heel erg verdrietig. Marley daarentegen was door het dolle heen en de oma’s uiteraard ook. Lennox had wel even de tijd nodig om zijn teleurstelling te verwerken. Toen wij de taart aan gingen snijden zei hij: “Ik kom er nog niet bij hoor, ik wil nog even alleen zijn”. Daarna trok hij wel weer bij en inmiddels is hij wel aan het idee gewend dat er nog een zusje komt. Hij blijft onze enige boy en dat vindt hij ook best bijzonder!