Tijdens mijn zwangerschappen verheugde mij ik ontzettend op elke echo die kwam. Even weer spieken naar het kleine wondertje, dat in mij groeide. Zo dacht ik ook over de twintig weken echo tot manlief mij er aan herinnerde, dat het een echo is waarin bekeken wordt of de kleine lichamelijk in orde is en er geen ernstige afwijkingen zichtbaar waren. Gelukkig was dat bij ons niet het geval.

Dat het zo anders had kunnen zijn, realiseerde ik me des te meer de afgelopen week. Op facebook volg ik een aantal dames, die in blijde verwachting zijn. Één van de dames kreeg te horen bij de echo, dat er wat aan de hand was met de niertjes van haar mannetje en dat het er niet goed uit zag. Verder onderzoek was noodzakelijk. Een paar (lange) dagen later mocht ze terug met een piepklein beetje hoop, dat het allemaal nog goed zou komen. Helaas was inmiddels de blaas van de kleine geknapt en de niertjes functioneerden ook al niet meer. Bovendien was er vocht in het hoofdje gekomen. Er was dus geen enkele kans, dat hij zou overleven buiten de baarmoeder en in de tussentijd zou hij verschrikkelijk veel pijn lijden. Het advies was dus om met 22 weken de zwangerschap, maar daarmee ook zijn lijden te beëindigen. Ze vertelde dat dat verschrikkelijk was geweest. Terwijl je je kind nog voelt bewegen neem je de pillen in om het leventje te stoppen. Mijn hart brak toen ik het hoorde. Wat een moed heb je dan als moeder om het lijden van je ongeboren kind te kunnen eindigen. Daarna moet je hem ook nog namelijk op de wereld zetten. Het was heel bijzonder om te horen hoe ze dat had doorstaan en wat voor liefde ze nog voelde voor haar kleine manneke. Ze zei, dat ze niet van te voren had kunnen voorstellen hem nog te willen knuffelen en zoveel liefde te voelen.

Vandaag werd het ventje gecremeerd. De hele dag moest ik aan haar denken. Je kind begraven, hoe jong dan ook, is toch een verschrikkelijk iets wat niemand wil meemaken. Daarom vandaag voor haar en alle andere andere ouders, die dit hebben moeten ervaren of geen fijne 20 weken echo achter de rug hebben, brand ik een kaarsje. Mijn hart gaat naar jullie uit!

candle-516638_1920

Gerelateerde posts:

De OGTT, oftewel de suikertest tijdens de zwangerschap De ziekenhuiscontrole oftewel huh??? Miskraam nummer 4 is een feit En toen was het derde trimester begonnen