Zojuist op het nieuws gezien dat het aantal met Corona besmette mensen goed aan het dalen is. Net zoals het aantal sterfgevallen en het aantal bezette ic-bedden. Allemaal goede berichten denk ik dan. Het normale leven lijkt weer een beetje op gang te komen zelfs. Over twee weken gaan de kids weer volledig naar school en op de weg neemt de drukte ook al toe. Of het ooit weer als vanouds zal zijn, weet niemand nog. Voorlopig denk ik niet. Ook al gedragen heel veel mensen zich wel zo. Maar die hebben waarschijnlijk nog niet te kampen gehad met dit rotvirus.

Ik had dit niet verwacht

Het eerste weekend van april, was het weekend dat manlief en ik ziek werden. Dat is ruim zeven weken geleden alweer. Manlief had het flink te pakken waar ik het even pittig vond, maar al snel weer hersteld was. De tijd daarna had ik alleen nog vaak het gevoel alsof er een olifant op mijn borstkas zat. Die olifant is inmiddels vertrokken, maar wat hij achter heeft gelaten word ik ook niet vrolijk van. Er is een hele nare pijn voor in de plaats gekomen. Het zit tussen mijn schouderbladen in aan de achterkant en aan de voorkant bij mijn borstbeen. Het lijkt voortdurend aanwezig te zijn en in de avond wordt het erger. Vooral als ik ga liggen. De raarste gedachten zijn door mijn hoofd gegaan, want wat als het geen Corona was maar iets anders naar? Immers zijn wij niet officieel getest. Ik vond het ook niet waarschijnlijk dat ik nog van de Corona zo’n last kon hebben. Uiteindelijk heb ik toch maar contact opgenomen met de huisarts en hij zei gelijk dat hij de klachten herkende van zijn Corona patiënten. Ik mocht er nu wel echt van uitgaan dat we besmet waren geweest. En het herstel kon wel even duren. Ruk dus!

Beetje bij beetje

Inmiddels weet ik dat mijn klachten inderdaad herkenbaar zijn voor Corona patiënten en dat het echt wel even duurt voordat het volledig over is. Zo lang ik mijn rust neem, heb ik gelukkig minder last ervan. Ik heb ook het gevoel dat het echt minder aan het worden is op enkele terugvallen na dan. Vorige week bijvoorbeeld had ik iets teveel ingespannen en toen voelde ik het gelijk weer opvlammen. Dat houdt dan een paar dagen aan en dan zakt het weer weg. Het is echt een raar en pijnlijk gevoel, maar nu ik het weet en ook weet hoe er mee om te gaan, kan ik er beter mee dealen. Ik ga me er in ieder geval niet druk meer over maken, want het verandert toch niets. Ik hoop alleen wel dat ik snel weer wat meer energie krijgt, want dat mis ik echt nog. Al met al gaat het dus de positieve kant op. Ik hoop dat het zo door blijft zetten, maar dat zal vast wel. En als ik antistoffen heb, en die ook in mijn borstmelk zitten, mag je een glaasje komen halen hoor! Doe ik niet moeilijk over 😉

Lees ook: vaccinatie en corona

Gerelateerde posts:

Het Corona virus bij ons thuis Een en al ziekenboeg bij ons thuis Zo goed als hersteld en anderhalf meter coronatestToch maar een Coronatest gedaan