Als je als vrouw al eerder bevallen bent, word je een “Mult” genoemd. Dan heb je ervaring en ken je je lichaam en alles gaat sneller. Je wordt dan serieuzer genomen in het ziekenhuis. Zegt men. Je zou verwachten dat ik met de komst van nummer vier een super Mult zou zijn. Misschien in de verloskamer, maar daarbuiten maak ik gewoon weer dezelfde stomme fouten als bij nummer één, twee en nummer drie. En ik verwacht dat het vast nog vaker zal gebeuren.

De eerste keer weet ik nog al te goed. We deden even vlug wat boodschappen toen de oudste besloot haar darminhoud te legen in en rondom haar luier. Midden op het parkeerterrein, tegenover de visboer, probeerden we als kersverse ouders haar enigszins schoon te krijgen. Hetgeen best lastig bleek zonder billendoekjes of schone kleding. Die dag was het ook de eerste keer dat we niet eens wilden proberen om de geel gekleurde romper weer wit te krijgen.

Twee vliegen in één klap

Toen onze derde dochter een week of acht oud was, en dochterlief twee ook nog in de luiers zat, hadden we een dubbele blunder actie. Ik had namelijk niet alleen geen schone kleding meegenomen voor de baby meegenomen, maar ook de verdere inhoud van luiertas was ik vergeten in te pakken. En net op het moment dat we een event hadden in Snowworld. Het leek vrij lang goed te gaan, maar helaas was ook dit keer de grote boodschap gearriveerd. Waarom gaan ze altijd poepen als het net niet uitkomt? Alsof ze het weten! In eerste instantie hadden we besloten de peuter gewoon maar even zo te laten. Ze leek er zelf geen last van te hebben en het event liep al op zijn einde. Maar de lucht werd dusdanig ondraaglijk dat ik op wildvreemde mensen, die een kinderwagen mee hadden, ben afgestapt met de vraag of ze een luier en wat doekjes konden missen. Uiteindelijk had iemand een maatje 3, twee maatjes te klein, waar we de reis naar huis mee hebben overbrugd. En de peuter? Die had nergens last van. Net zo min als haar zusje, die in enkel een luier in de wagen lag.

En nu dus weer

Het ergste is nog dat ik dit keer niet het vergeten was mee te nemen, maar gewoon bewust een risico heb genomen. We gingen met de kinderen naar zwemles en ik weet nog dat ik dacht “het zal zo’n vaart niet lopen”. En jawel hoor, net binnen en ik hoor mij toch een oerknal uit de kleine billetjes van de baby komen. Tot aan haar nek zat de gele smurrie. Dat heeft het rompertje natuurlijk niet overleefd. Manlief vroeg of ik schone kleertjes mee had en met het schaamrood op de kaken moest ik nee zeggen. Wel de luiers, maar dat vond hij niet hetzelfde. Dus is de kleine dame met een schone luier en zonder romper in haar jumpertje gestoken. Op hoop van zegen dat er niet nog een gele explosie zou volgen. Gelukkig is ons dat bespaard gebleven.

Mijn tip?

Neem altijd reservekleding mee! Ook al ben je maar een half uurtje weg. Die kleintjes weten gewoon wanneer het geen goede timing is om te poepen en doen het dan juist. Leg ook wat luiers en bollendoekjes standaard als reserve in de auto. Dan kan je de schade nog enigszins beperken. En denk nooit “dat overkomt mij niet”, want ook jij gaat een keer dit meemaken.

Gerelateerde posts:

De nadelen van vrouw zijn Ik ben borstvoeding moe Werkende ouders en zieke kindjes De luizenmoeder in het echte leven: het rapport