Ik heet geen Scheetebeetje!

Voor iedere hond/ieder kind dat NIET SCHATTIG is!

In het kader van de Internationale Kinderboekendag (2 april) bespreek ik wekelijks een kinderboek. Vandaag vertel ik wat over het boek van Sean Taylor en Kate Kindley: Ik heet geen Scheetebeetje! (Don’t call me Choochie Poo!)

Ik heb zo hard gelachen om dit boek. Ik kon het me helemaal voorstellen hoe het hondje zich voelde. Je ziet vaak genoeg dames op straat, die hun hondje als een soort accessoire beschouwen en deze “versieren” met allerlei tierlantijntjes en bling bling  Ik vraag me wel eens af of de hondjes zelf dit allemaal wel zo’n geweldig idee vinden. Sean Taylor en Kate Kindley zijn in het hoofd van een accessoirehond gekropen en dit boek kwam eruit.

De hoofdpersoon, nou ja, de hoofdhond in dit boek vindt zichzelf een flinke stoere hond. Zijn baasje denkt daar alleen anders over. Voorzien van een grote roze strik neemt ze hem in haar handtasje overal naartoe. Hij draagt nog net geen tiara op zijn kop. Soms kan hij zich naar zijn hondenvrienden toch nog als een stoere grote hond voordoen. Totdat uiteraard zijn baasje hem roept met de meest betuttelende verschrikkelijke koosnaampjes, die je je maar kan voorstellen. Iedereen heeft wel een keer zo’n moment meegemaakt, dat je je het ene moment voelt alsof je de grootste en sterkste van de wereld bent en dan vervolgens door een paar enkele woorden je zo ienieminie voelt. Dit arme scheetebeetje ervaart dat dus non-stop! Ik heb de originele Engelse tekst nooit gelezen, maar de vertaler heeft goed werk geleverd.

De tekeningen zijn ook echt briljant. De ergernis is van de kop van Scheetebeetje af te lezen als hij weer betutteld wordt door zijn baasje. Vooral die immens roze strik is goed bedacht. Een prima samenwerking dus tussen Sean Taylor en Kate Kindley.

Ik denk dat het een leuk boek is om te geven vanaf 5 jaar ongeveer. De grapjes komen dan het beste tot hun recht. Klik hier om “Ik heet geen Scheetebeetje!” te bekijken bij Bol.