Vandaag kreeg ik een smsje van het ziekenhuis, dat ik komende maandag een afspraak gepland had staan. Volgens mijn agenda was dat morgen, dus de paniek sloeg toe. Ik wilde echt niet nog eens wachten tot na het weekend. Gelukkig kon ik terecht bij mijn verloskundige. Nou ja, gelukkig….het pakte wat anders uit. Ze zag weer te weinig en stuurde me gelijk door naar het ziekenhuis. Daar hoefde ik niet lang te wachten en lag ik al snel in de stoel. Twee minuten later vertelde de gynaecoloog mij, dat er geen hartactie meer was. En geloof me, ze heeft echt goed gezocht.

Het is nu dus officieel een miskraam. Ik heb ook de pillen meegekregen om de “bevalling” op te wekken. Manlief en ik zijn er helemaal stuk van. Dit hadden we toch echt niet meer verwacht. Het verdriet van vandaag kan ik ook eigenlijk niet beschrijven. Het voelt zoveel heftiger dan vorige keer, omdat het nu allemaal zo goed leek te gaan. Ik voel me gesloopt van alle emoties van de afgelopen tijd en heb moeite om te bevatten wat er nou allemaal is gebeurd. Hoe kan het nou dat ik twee keer een kloppend hartje heb gezien en dat dit twee keer in een miskraam is geëindigd? Een kloppend hartje is toch meestal een signaal dat het goed zal aflopen? Althans, je kans op een miskraam wordt dan toch aanzienlijk lager? Waarom gebeurt dit nou weer? Kunnen wij wel nog een kindje krijgen? Dit soort vragen spoken non-stop door mijn hoofd.

Ik kan gewoon niet geloven dat het weer voorbij is. Mijn kleine hummeltje is er niet meer en wat keken wij uit naar jouw komst! Binnen enkele minuten was die droom voorbij en wij blijven achter met een leeg, bedroefd en verward gevoel. Een nieuw leventje is zo gewenst…….

Gerelateerde posts:

De eerste echo……zwanger? Weg bij mijn verloskundige? De check-up na de miskraam De miskraam, hoe is het een maand later?