Lieve moeder van toen,

Bij deze wil ik mijn oprechte excuses aanbieden. Ik heb je zo fout be- en veroordeelt al die jaren. Als ik toen wist wat ik nu allemaal weet had ik niet zo op je neergekeken of je vuil aangekeken.
Ik begrijp het nu volledig, dat je je kind soms gewoon eens liet krijsen in de supermarkt. Of dat je blij was als je weer ze naar het kinderdagverblijf kon brengen.
Ik begrijp nu ook veel beter waarom je niet meer tot diep in de nacht feesten wilde, maar naar bed ging om tien uur en je bijna altijd met wallen onder je ogen rondliep.
Ik snap het ook beter, dat je de telefoon tussen half zes en half acht ‘s-avonds niet meer op nam en je je echt kon verheugen op de bedtijd van je kroost.
Net zoals het nu voor mij duidelijk is, dat je inderdaad niet na elk gemaakt vlekje je kind weer schone kleertjes aantrekt.

Sorry moeder, dat ik zo negatief reageerde toen je kind begon te duimen of een speen wilde. Of wanneer je in de nacht nog een flesje klaar maakte om de honger te stillen van je telg.
Het duurde ook even voor ik begreep, dat bij papa en mama in bed slapen soms een uitkomst kan zijn of dat de televisie in de ochtend in het weekend best fijn is.

Vooral ook sorry, dat ik het ouderschap zo zwaar onderschat had. Dat ik dacht, dat een goede opvoeding betekende dat je kinderen altijd naar je luisteren en je niet tegenspreken. Maar ook dat ze zonder mokken hun bordje leeg eten.

Vergeef me mijn naïviteit en onwetendheid van toen. Ik weet nu wel beter, nu ik zelf moeder ben. Ik voel nu ook de ogen van de nog-niet-moeders op mij gericht met hun oordelende blik en weet dus welk gevoel ik jou ooit heb gegeven. Ach, ook zij weten nog niet beter.

Laat je me wel weten hoe de tienerfase gaat zijn? Dan kan ik me daar op voorbereiden. Alvast bedankt!

Liefs Miriam
(mama van Sanzilla en Veerlosaurus)

 

 

 

Gerelateerde posts:

De luizenmoeder in het echte leven: het schoolhoofd De luizenmoeder in het echte leven: het rapport Gaat die bakfiets er dan toch komen? Ik zou toch beter moeten weten inmiddels