Je wist vast nog wel dat ik vier dagen per week werkzaam ben als juriste. Maar wist je ook dat ik onder andere contractueel onderwijs zaken behandel? Als er onenigheid is tussen een ouder en een school word ik door één van de twee ingeschakeld. Meestal zijn het de ouders die namelijk een beroep doen op hun rechtsbijstandverzekering en vaak zijn het ook nog eens geschillen in het basis- of voortgezet onderwijs. Ik behandel deze zaken met alle liefde, maar ik moet ook eerlijk zeggen dat ik me vaak verbaas over hoe ouders richting de school van hun kinderen reageren.

Ik ben er van overtuigd dat elke ouder zijn of haar kind door en door kent, maar de kwalificatie hoogbegaafd lijkt me niet iets wat een ouder aan zijn telg kan geven. Toch is dat het eerste argument wat ik van bijna elke ouder hoor: “mijn kind is hoogbegaafd”. Dat het niet tot uiting komt ligt doorgaans aan de leraar die dat jaar voor de klas staat. Hij laat het kind niet zijn ware potenties tonen. Daarom vallen de resultaten ook tegen van de citotoetsen en moet de school een aangepast advies uitbrengen, aldus de ouders.

Wanneer zijn de ouders experts geworden wat betreft de mate van intelligentie van hun kinderen? Hebben de leraren met hun meerdere lesjaren aan talloze kinderen er niet veel beter kijk op of een kind hoogbegaafd is of niet? Er is toch geen enkele reden waarom een leraar een kind zou tegen houden of niet stimuleren in de ontwikkeling? Waarom denken ouders dit dan? En willen ze gewoon niet allemaal te graag dat hun kroost de nieuwe Einstein in de dop is? Ik kan me voorstellen dat dat onbewust ook wel een bepaalde druk geeft aan het kind. Dit lijkt mij ook niet echt de bedoeling.

Van de week bereikte mij een nog meer verontrustend bericht. Blijkbaar beginnen deze hoogbegaafdheidsverwachtingen van ouders al op het kinderdagverblijf. Van de zoon of dochter wordt verwacht dat hij of zij al snel de moeilijkere puzzels kan oplossen en als het niet lukt dan wordt het kind niet genoeg gestimuleerd door de pedagogisch medewerkster. “Ik ken mijn kind en ik weet dat hij het kan”. Als het kinderdagverblijf de mening van de ouders niet deelt is de zorg voor het kind niet goed genoeg volgens de ouders. Ook hier vraag ik mij af waarom de jarenlange ervaring en opleiding van de pedagogisch medewerksters in twijfel wordt getrokken.

Ik snap best dat ouders het allerbeste willen voor hun kind en daar hard voor zullen vechten. Vergeet gewoon niet dat leraren en pedagogisch medewerksters ook het beste voor hebben met je kind en zij wat betreft de ontwikkeling net wat meer ervaring hebben dan de gemiddelde ouder.  En vergeet vooral niet dat je met een goed gesprek altijd veel verder komt dan met eisen stellen.

Zie ook dit interessante artikel over de entreetoetsen

Gerelateerde posts:

Help mij me voor te bereiden op de kleuterklas Gastblog oma: het ligt altijd aan de leraar De luizenmoeder in het echte leven: de traktatie Niet gezondheid, maar gelukkig zijn is de beste wens