Wel of niet naar school? Dat is de vraag…

We leven in de wintermaanden en dat brengt toch vaak ook epidemieën met zich mee. Denk aan de hoeveelheid snotneusjes en griepjes. Zeker nadat we toch ook twee jaar in soort van winter isolatie geleefd hebben, lijkt het dit jaar nog meer dan voorheen te zijn. Althans, ik hoor iedereen erover klagen en veel mensen zitten ziek thuis. We zijn het niet meer gewend de virusjes af te weren. En er lijkt toch wat meer angst te zijn dan een paar jaar geleden. Zodra iemand een beetje hoest, gaat er een paniek gevoel rond. Wat mij betreft soms zwaar overdreven.

Waterpokken

Laat ik als eerste zeggen, dat we echt super happy zijn met de school van Noor. Ze heeft het er onwijs naar haar zin en is helemaal op haar plekje daar. Maar soms kan ik mij enorm verbazen over hun eigen visie wat het betreft de protocollen bij ziekte. Eerder dit jaar bijvoorbeeld had Noor de waterpokken. Ze zat aardig onder, maar had verder geen last er van. Toch kreeg ik een berichtje dat ze niet naar school zou mogen. Hoezo? Omdat ze besmettelijk zou zijn en er kwetsbare kindjes bij haar in de groep zitten. Ik moest de leerkracht van ons moppie uitleggen, dat Noor al eerder besmettelijk was en dat kwaad dus al was geschied. Bovendien had ze geen koorts verder en zou er dus geen enkele reden zijn waarom ze thuis moest blijven. Pas toen ik de ze de richtlijn van het RIVM had laten zien, mocht ze weer naar school.

Ziek?

Twee weken geleden was het weer zo’n discussie. Noor was flink verkouden. Ze was besmet door haar zusje, die ook dagenlang vocht uit haar neus en ogen liet stromen. Zo erg zelfs, dat we ‘s-ochtends haar oogjes moesten open boenen. Haar kinderdagverblijf deed niet moeilijk: “ze zijn allemaal aan het hoesten en snotteren hier, het is de tijd van het jaar ervoor.” De leerkracht van Noor dacht daar anders over. Ik kreeg een appje of ik haar per direct kon halen, want ze deed niet actief mee en ze zou een gevaar voor kwetsbare kindjes zijn. Noor was al de hele week de enige leerling in de klas, dus welke kindjes? Bovendien, als dat een argument zou zijn, zou ze de hele winter niet meer naar school kunnen. Dus had ik haar ineens weer twee dagen thuis. Een vrolijk en actief kindje, zonder koorts!

Een vervelend appje

Of ik het nou eens ben met hun “protocol” of niet is één ding. Waar ik het meest verbolgen over was, was het berichtje dat Noor ziek op school gekomen was. Alsof ik bewust mijn dochter op die manier zou afleveren. Ja, ze snotterde, maar ze was koortsvrij en bij ons nog erg actief. Zowel manlief als ik én de bonusoma dachten dat ze wel fit genoeg zou zijn. Toen ik zei dat ik het berichtje niet zo waardeerde vanwege de insinuatie, werd mij wederom het “kwetsbare kindjes” argument toegeworpen. En dat koorts geen graadmeter is. Voor nu heb ik het laten gaan, maar een volgende keer ga ik het gesprek wel aan. De richtlijnen zijn er niet voor niets! En uiteindelijk is Noor er niet bij gebaat als ze thuis zit. Als het om haar gaat, zal ik altijd blijven vechten!