Een groot gezin. Hoeveel anders is het dan voorheen?

Jaren geleden had ik een artikel geschreven over hoe je houding verandert na het krijgen van je tweede kind. Je wordt wat relaxter als het ware. Ik kan je vertellen dat na vier kinderen je aan de ene kant veel meer stress ervaart, maar aan de andere kant ook zeker een stuk meer rust voelt.

De toegenomen stress

Laten we wel reëel blijven. Een vierde kind is en blijft een extra kind. Er zijn dus genoeg redenen waarom het best lastig is soms. Zo is het een groot verschil of je twee of vier monden moet voeden. Niet alleen financieel, maar ook zeker qua handelingen. De jongste twee kunnen nog niet zelfstandig eten, dus die moeten gevoerd worden. Ondertussen ben ik dan ook druk bezig met de oudste twee om die aan te sporen minder op elkaar of de omgeving te letten en meer met hun maaltijd bezig te zijn. De vakanties zijn ook een stuk lastiger. Het is lastig om een accommodatie voor zes personen te vinden wat niet gelijk een maandsalaris kost om te huren. En om ergens te komen heb je een auto nodig dat net nog geen busje is of je neemt een half vliegtuig in beslag. Laten we vooral ook de hoeveelheid bagage voor een gezin van zes niet vergeten. Verder is het ook dubbel zoveel aandacht dat gevraagd en gegeven wordt. Maar vooral de kansen zijn flink toegenomen. De kans dat er een kind wakker is ‘s-nachts, de kans dat een kind een humeur heeft, de kans dat er eentje ziek is, de kans dat er een kind huilt op een dag, de kans dat er onderling geruzied wordt. Je kan je dus voorstellen dat het een stuk drukker en vermoeiender is dan met bijvoorbeeld twee kinderen een gezin te vormen.

De positieve kant, meer rust

Ondanks de drukt, de hoeveelheid gebroken nachten, tranen, humeurtjes en weet ik wat nog niet meer, is het leven met vier kinderen ook ontzettend gezellig! De interactie tussen de vier meisjes is geweldig om te zien. Als ik mijn handen vol heb met de baby, zijn de oudste twee altijd bereid mij een handje te helpen. Ze zijn ineens ook een stuk zelfstandiger geworden. Waar ik relaxter in ben geworden sinds de vierde telg? Bijvoorbeeld het huilen. Ze kan best even huilen zonder dat ze daar een trauma aan over houdt. Deze mama heeft maar twee handen en soms betekent dat dat een kindje even moet wachten. Leren ze gelijk wat geduld hebben betekent. Doordat ze nu de aandacht delen, weten ze ook eigenlijk meer dat de wereld niet alleen om hun draait. Verder is het echt de ervaring waardoor je minder stress hebt.

De kleine praktische dingen

Wil je je avondmaaltijd niet opeten? Pech, want er wordt niets anders gemaakt. En ze gaan niet dood van een keertje niet eten. De jongste kruipt nog niet met negen maanden? Tja, de oudste twee ook niet en die lopen inmiddels ook volledig zelfstandig al een tijdje. Het komt nog wel. Is er te weinig borstvoeding meegegeven aan het kinderdagverblijf of wil ik een drankje doen? Lang leve de kunstvoeding! Potjes Olvarit als eerste hapjes? Het is puur groente en water, dus zonder zout of kruiden. Ze functioneren er prima op met vier maanden, dus makkelijker dan vers maken. Het uitkoken van spenen en flesjes doen we overigens wel nog, maar echt alleen maar als het net uit de verpakking komt. Daarna draait het gewoon mee in de vaat. Net zoals alle kleding gewoon in de wasmachine (met wasmiddel en wasverzachter) en droger gaat. Je hebt gewoonweg geen tijd om voor elk kind apart te wassen. Het wordt wat dat betreft een stuk makkelijker. Kan je dus ook wat tijd vrij maken om zelf te relaxen. (Misschien met een hangmat standaard en doek een eigen plekje in huis creëren?)

Wat harder zijn is niet erg

En ja, misschien word je als ouder ook wat harder als je bijvoorbeeld niet meer je volle aandacht kan geven aan elke valpartij. Er wordt even gekeken of het kind zelf op staat (wat bijna altijd zo is en je eigenlijk ook zo hoort te doen volgens de EHBO cursis) en of er geen bloed of iets ernstigs is, dan kusje erop en doorgaan. Ook kan ik niet meer meegaan in het drama wat wel eens volgt na het horen van het woord “nee”. Waar er voorheen nog wel eens een discussie zich vormde is het nu gewoon “mijn wil is wet”. De grenzen zijn dus wat duidelijker en strikter geworden. En vreemd genoeg heeft dat hier in huis heel veel rust gegeven.

Wel of niet vier kinderen?

Als het financieel toelaatbaar is (groter huis, grotere auto, meer maandelijkse uitgaven), dan kan ik je een groter gezin zeker aanraden. Het is zoveel liefde dat ik voel voor mijn draakjes en het is oprecht gezellig om zo bij elkaar te zijn. Het is ook wel echt druk en vermoeiend en het begrip tropenjaren is zoveel meer duidelijk dan voorheen. Maar aan het einde van de dag is het het allemaal waard! Vier keer onvoorwaardelijke liefde!

Gerelateerde posts:

Wat je niet wil horen als je kind achter loopt De goedbedoelde dooddoeners bij een miskraam Ik ben blijkbaar een slechte moeder? Bizarre redenen om de HAP te moeten bellen