Afgelopen weekend bereikte mij het bericht dat er geprobeerd was een jongetje uit mijn wijk mee te lokken met een snoepje. Een voor hem vreemde man had hem een lekkernij aangeboden als hij mee naar de auto zou gaan. Het jongetje heeft geweigerd en gelijk zijn ouders gebeld. Die trof ik aan en het bleek dat ik de betreffende man eveneens gezien had. Je kan je voorstellen dat ik toch ietwat van mijn a propos was na dit incident. Voor ons reden genoeg om toch de regels met de meiden weer even door te nemen.

Niets aannemen van vreemde mensen

De regel dat je geen snoep mag aannemen van mensen, die je niet kent, is voor elk kind wel een bekende. Deze wordt er met de paplepel ingegoten. Toch moeten we het tegenwoordig steeds meer uitbreiden. Pokemon kaarten, computer games en puppy’s worden nu ook ingezet. Het is dus gewoon nooit, maar dan ook nooit, om welke reden dan ook iets aannemen of meegaan met een vreemde.

Het wachtwoord

Het zou natuurlijk kunnen voorkomen, dat een voor onze meisjes vreemde, ze toch moet ophalen. Denk bijvoorbeeld aan een politie agent. Hoe weet een kind dan of het serieus een dienaar van de wet is of dat iemand zich gewoon zo verkleed heeft? Dat is onmogelijk. Hetzelfde geldt voor “vriendin van je moeder”. Ik denk niet dat mijn meisjes al mijn vriendinnen gelijk zouden herkennen. Toch zou het kunnen gebeuren dat er iets van nood is en ze daadwerkelijk door een vreemd gezicht opgehaald moeten worden. Daar hebben we het wachtwoord voor in het leven geroepen. Als iemand in opdracht van manlief of mij de meisjes ophaalt, zal hij of zij een wachtwoord meekrijgen. Deze is altijd hetzelfde. Mijn dochters weten dat ze nooit met een onbekende mee mogen gaan als deze niet het wachtwoord noemen kan. Dit is echt een voorwaarde.

Zoek hulp

Als laatste regel voor mijn kinderen is er de “vraag om hulp” regel. Deze is tweeledig. Als eerste heb ik ze geleerd (hoop ik) niet help te roepen, maar brand. Men reageert niet meer snel op een helpkreet waar er wel altijd op een brandkreet actie ondernomen wordt (zie ook Volkskrant). Het tweede is het zelf actief iemand benaderen. Als ze geen bekenden zien en echt dringend hulp nodig hebben, moeten ze van mij een vrouw zoeken. Sorry mannen, maar dan geef ik toch echt de voorkeur aan de dames. Die zijn doorgaans toch wat meer empatisch en minder snel een viespeuk.

Kracht van herhaling

Het zijn natuurlijk geen ingewikkelde regels, maar een kind vergeet het snel. Het is dus de kunst om het te blijven herhalen. Het wachtwoord moet ook niet te ingewikkeld zijn, want anders vergeten ze het. Cijfers zou ik daarom dus niet zo snel doen. Het incident van afgelopen weekend heb ik ook uitvoerig met de meisjes besproken en gevraagd wat zij zouden doen. Ze waren erg onder de indruk dat het zo dichtbij huis was voorgekomen. Voor de herhaling van de regels was dat een uitstekend voorbeeld. Nu maar hopen dat ze het nooit zelf in de praktijk hoeven te brengen.

Lees ook: ben je nou helemaal?