Gastblog oma Bobje: lezen

Alweer zes kleinkinderen op de basisschool! De tijd vliegt. Als nu bij ons de telefoon gaat, hebben we regelmatig een kleinkind aan de lijn of op de facetime, om ons te vertellen dat er weer iets heel bijzonders in zijn/haar leventje gebeurd is: 

‘Oma, groot nieuws: ik zit nu in badje twee.’ 

‘Kijk eens, oma, o ja, opa moet het ook komen zien: ik ben twee voortanden kwijt. Gevallen met steppen. Ik slipte in de bocht over gladde bladeren.’ 

‘Ik heb een doelpunt met voetballen gemaakt, knap hè?’

Lezen

Ook al wonen we wat verder van hen weg, het is heerlijk om zo direct bij hun leventje betrokken te zijn. Ik geniet er ook oprecht van als ze me vol trots tonen dat ze al een beetje kunnen lezen. Laatst las ik een artikel waarin stond dat de vaardigheid van het lezen voor een kind best moeilijk is om onder de knie te krijgen. Je moet eerst van de rondjes en streepjes in je hoofd een letter zien te maken, met de bijbehorende klank. En vervolgens moet je dan ook nog de letters aan elkaar rijgen tot een woord. Geen wonder dat veel kids moeite hebben om de b en d uit elkaar te houden, het rondje de ene of de andere kant op klinkt ook niet erg logisch. 

Aap noot mies

Toen ik vroeger leerde lezen, hadden we de beroemde letterplank met aap noot mies. Ik heb me op de lagere school destijds doodverveeld, althans de eerste drie jaren, omdat ik dankzij schooltje spelen en veel zelf oefenen allang had leren lezen. Toen bestond er ook nog geen onderwijs op maat, alles gebeurde klassikaal. De klas werkte in een slakkentempo letter voor letter het hele alfabet af en daarna volgde de opbouw in lettergrepen met OT EN SIEN en PIM EN MIEN. Saai saai saai! Ik dook vaak weg in mijn eigen fantasie of las stiekem verder in de leesboekjes tot ik betrapt werd, plotseling de beurt kreeg en niet wist waar we gebleven waren. Met als gevolg strafwerk.

Boom roos vis

Mijn kinderen leerden lezen via de methode van de woordbeeld herkenning. Aan een touwtje in de klas hing een soort slinger met alle woorden van de leesmethode eraan gehangen. Het zag er allemaal leuk en fris en fruitig uit, maar de boekjes die erbij hoorden waren wel erg simpel en onnozel en slaapverwekkend. Met veel een-lettergreepwoorden. Ik haalde toen mijn schouders op en dacht: ach, boeien! Ik ga thuis gewoon lekker veel voorlezen uit de boeken die wij samen uitzoeken, dat stimuleert hen hopelijk om ook zelf plezier in lezen te krijgen.

Lees-whizzkid

Hoe de leesmethode tegenwoordig is? Ik heb geen idee. Veerle liet mij afgelopen zaterdag zien hoe goed zij -na een half jaar in groep drie- al kon lezen, en ik viel steil achterover. Niks letters zacht voor je uit prevelen, niks woorden in lettergrepen hakken of woordbeeld herkenning, nee, ze werkte de bladzijde met alle woorden ver binnen de gestelde tijd af. ZE LAS! Tweeklanken? Ach oma, waar maak je je toch druk over, geen probleem, die had ze ook allang onder de knie. Ik kon me nog herinneren dat ik vroeger de ui zo’n vreemde combinatie vond, maar ze trok bij mijn opmerking lichtelijk verbaasd haar wenkbrauwen op. Totaal niet moeilijk, hoor oma!

Fantasie

We gingen met zijn drieën, Veerle, Sanne en ik, op de bank zitten, even weg van het gedruis van de rest van het gezinnetje, en ik haalde het papier met de woorden dat ik had meegenomen tevoorschijn: ‘Weet je wat we nu gaan doen? Een verhaal verzinnen met alle woorden die hierop staan. Wat is jouw lievelingswoord, Veerle?’ 

Na enig nadenken -Veerle vond de vraag toch wel erg apart- koos ze voor ‘sneeuwpop’ en Sanne viel voor ‘ treintje’.

‘Prima,’ zei ik verheugd, ‘dat komt dan heel goed uit, want toevallig zijn dat dikke vrienden van elkaar. Wisten jullie dat?’ Nee, daar hadden ze nog nooit van gehoord.

Daarna verwerkten we alle woorden tot zo’n waanzinnig verhaal, dat Veerle bijna van de bank rolde van plezier toen de sneeuwpop geprobeerd had om iets in brand te steken en bij het blussen ter plekke smolt en het treintje daarna… 

Ik weet echt niet meer hoe het verder afliep, de realiteit was in de verhaallijn ver te zoeken, maar een ding staat vast: we vonden het alle drie supergezellig!