Bang om te bevallen? Ik was dat ook!

Toen ik zwanger was van Sanne zag ik enorm op tegen de bevalling. Ik ben vaak genoeg in tranen uitgebarsten als ik dacht aan wat eraan zat te komen. Je hoort ook zoveel enge verhalen erover. Mijn grootste angsten waren de knip en de zogeheten “Ring of Fire”. Er werd mij toen “gerustgesteld”, dat zo’n knip tijdens een wee zou worden gedaan en je daarom er niet zoveel van zou voelen. Hoeveel pijn zou een wee dan doen, dat je niet meer voelt dat er een schaar in je huid gezet werd? Ik kon en wilde het me niet voorstellen. De “Ring of Fire” is het moment dat het hoofdje van de baby nog net niet erdoor heen is. Dit schijnt een brandend gevoel te geven, dus vandaar de naam.

Ik was benieuwd of ik de enige was met deze zorgen, maar toen ik de vraag had uitgezet bleek al snel, dat dit bij veel vrouwen de grootste angsten waren. Andere zorgen waren, dat de bevalling zou eindigen in een keizersnede of dat er iets mis zou zijn met de baby. Tja, daar kan ik weinig over zeggen, want dat heb houd je toch niet tegen. Maar is het ingeknipt worden nou echt zo erg? En hoe was de Ring of Fire uiteindelijk?

Lees ook: Wat vrouwen wél zouden moeten onderhouden voor een bevalling

Teveel zorgen gemaakt over de ring of fire

Het is mij zo mee gevallen! Bij Sanne ben ik ingeknipt. Dit gebeurde met verdoving, dus ik heb er weinig last van gehad. Toen ik zwanger was van Veerle vroeg ik mijn verloskundige dan ook, dat als ze dan toch een knipje wilde zetten mij eerst zou verdoven. Zij zei dat het bijna niet meer zonder wordt gedaan, maar alleen in gevallen van spoed. Dat was al geruststellend. Tijdens de bevalling van Veerle heb ik ook geroepen, dat ze er maar gewoon een knip in moesten zetten zodat ze eruit kon, maar daar werd niet naar geluisterd (uiteindelijk ook niet nodig). Daardoor heb ik toen wel de Ring of Fire “mogen” ervaren. Oké, het is niet iets wat je dagelijks wil doen, maar ook dit viel me alleszins mee. Ik had niet het gevoel dat de hele boel daaronder in de fik stond of dat het ergste was van de hele bevalling. Eerlijk gezegd vond ik uiteindelijk de laatste 2 cm ontsluiting het meest pijnlijk en heftig.

Voor als je meer wil weten over bevallingen.

En zo achteraf over de bevalling

Heb ik me dus voor niets druk gemaakt? Misschien. Als je zwanger bent van je eerste kind weet je nou eenmaal niet wat je te wachten staat. Het is moeilijk je er dan op voor te bereiden. Wat ik wel kan meegeven aan alle aanstaande moeders is, hoe belangrijk het is goed te luisteren naar de aanwijzingen van de verloskundige of gynaecoloog. Bij mij heeft dat ontzettend geholpen (en het scheuren voorkomen). En ja, bevallen is en blijft nou eenmaal geen pretje, maar geloof me als ik zeg: het is het waard:

•