Als je mij een paar jaar geleden had verteld, dat ik alles zou te weten komen over het gehoor en hoortoestellen, had ik je waarschijnlijk aangekeken met een blik van “het zal wel”. Ik wist toen nog niet dat ik in de audicien wereld een client zou worden. Nou ja, ik zelf niet, maar mijn dochter. Nooit gedacht dat ik op zoek zou moeten gaan naar een hoortoestel voor een driejarige. En als je denkt dat dat een kwestie is van iets uitzoeken en plaatsen, dan heb je het volledig mis. Er gaat zoveel aan vooraf. Denk bijvoorbeeld maar aan metingen van het gehoor. Dan moet de uitkomst ingesteld worden in het apparaat om vervolgens daarna weer gefinetuned te worden. Een apparaatje plaatsen is ook nog even een handigheidje en al helemaal bij een peuter. Het helpt dan niet, dat ze niet helemaal begrijpt wat er aan de hand is, anders dan dat er aan haar gefrunnikt wordt. Dan nog ben je er niet! Want aan zo’n apparaatje moet er ook weer gewend worden. Het mag niet gelijk de hele dag in, althans het wordt afgeraden, en het wordt langzaam opgebouwd. Best een gedoe dus allemaal. Maar het is het waard!

Een gehoorapparaat op advies van de artsen

Als je goed kan horen is het gehoor een vanzelfsprekendheid. Je staat er niet bij stil hoe het is om niet of minder goed te horen. Maar dat het ook ontwikkeling kan belemmeren of eenzaamheid kan versterken, daar sta je al helemaal niet bij stil. Toen we de medische molen in gingen voor onze dochter, vertelde de kinderarts ons dat een optimalisatie van de zintuigen voor ons meisje erg belangrijk waren. Dit betekende dus een brilletje en buisjes in de oren. In overleg met de audioloog , en met het optimalisatie verhaal in ons achterhoofd, is toen besloten ook een gehoorapparaat te nemen. Andere kinderen zouden met dit gehoorverlies nog prima kunnen functioneren. Voor onze dochter zou dit een belemmering van de ontwikkeling kunnen zijn. Dus een afspraak bij de audicien volgde snel daarna.

Er ging een wereld open

De eerste keer dat ze het gehoorapparaat in kreeg, zagen we al gelijk het effect. De ogen werden groter en ze keek om zich heen naar waar de geluiden vandaan kwamen. Het was wel echt even wennen, dat was duidelijk, maar verder leek ze er echt intens gelukkig mee. Vooral toen we haar favoriete muziekjes opzetten. Deze leken nog beter binnen te komen. Ook op de opvang merkten ze een wezenlijk verschil. Onze dochter begon ineens meer klanken te produceren. Er is echt een wereld voor haar open gegaan. Eentje die wij liever niet meer willen sluiten, maar wel nog volop in geoefend moet worden.

Meer over Noor en het Kleefstra Syndroom

Gerelateerde posts:

Hoe weet je of je kleintje een bril nodig heeft? Adeno Virus bij kinderenDe Muppets hebben het Adeno virus…wattes? Wij laten vaccineren tegen alle typen Meningokokken Kleefstra tandenEen speciale tandarts voor Noor