Ontzettend bedankt voor de enorme hoeveelheid beterschapswensen, felicitaties en lieve berichtjes ik heb ontvangen na het bericht over de geboorte van Sofieke. Het heeft mij echt even goed gedaan, dat iedereen zo meeleeft. Omdat ik sindsdien nog veel vragen ontvang over hoe het nu gaat, zal ik zo nu dan een update geven. Het is voor mij gelijk ook een uitlaatklep.

Van de eerste beademing af!

De eerste grote stap is gezet, want ze is van de beademing af. Ademt ze dan nu zelfstandig? Nee, dat helaas niet. Maar ze is sinds gisteren niet meer geïntubeerd. Het was best een naar gezicht toen ze die tube er uit trokken. Sofieke zelf protesteerde ook heel hard. Oh ja, dat het er nu uit is, betekent uiteraard ook dat ze niet meer kunstmatig in slaap gehouden hoeft te worden. Ik heb gisteren dus ook voor het eerst horen huilen. En het klonk als muziek in de oren! Maar zoals ik al, helemaal alleen kan ze het nog niet. Ze heeft nu een zogeheten neusbrilletje waar zuurstof doorheen komt. Er zijn acht verschillende flows en zij krijgt nu flow 8. Dat staat voor 8 liter zuurstof op een dag, hetgeen het maximale is. De bedoeling is dat het afgebouwd gaat worden, maar haar ademhaling is daar nu echt nog veel te snel voor. Het kan ineens rap verbeteren, maar het kan ook zeker dagen duren. Pas als ze op flow 5 zit met een rustige ademhaling kan ze vervoerd worden naar het ziekenhuis dichtbij. Hoe lang ze daar dan nog moet blijven is onbekend.

Verdere ontwikkelingen

Ze begon met maar liefst vier verschillende infuusingangen en meerdere meetpunten, waaronder in haar navelstreng. Inmiddels heeft ze nog maar één infuus waar haar speciale voeding doorheen komt, een maagsonde voor mijn borstmelk en een meetapparaat om haar armpje. De arterielijn in haar navelstreng is gisteravond verwijderd. Net zoals haar katheter. Nu ze ook niet meer morfine krijgt, zijn haar darmen aan de slag gegaan en poept ze er behoorlijk op los. Dat zijn dus allemaal goede ontwikkelingen.

Wel lekker aan het buidelen

Het mooiste nieuws is natuurlijk dat ik haar eindelijk heb mogen vasthouden. En niet een paar minuten, maar gewoon een paar uur lang heerlijk liggen buidelen. Ik kan je zeggen dat er op dat moment niets mooiers bestond. Vooral toen haar sedatie was uitgewerkt en ze voor het eerst wakker werd in mijn armen. Zo bijzonder hoe hard ze haar best deed om haar oogjes te openen. Deze zijn nog een beetje gezwollen door de medicatie, dus echt makkelijk ging het niet. Maar wat was ze goed aan het rondkijken! Vandaag heb ik uiteraard ook weer uitgebreid geknuffeld en kreeg ze voor het eerst de hik. Ze werd daar echt heel boos om. Zo grappig! Wat dat betreft heeft ze nu al een karaktertje.

Al met al dus best wel kleine mijlpaaltjes weer, maar voor mij kan het niet snel genoeg gaan. Het is best lastig geduld te hebben. Ze is ons kleine meisje en ze hoort gewoon bij ons thuis te zijn. Laten we maar hopen dat dat binnenkort zo zal zijn. Misschien leuk voor manlief zijn verjaardag op 1 februari? Duim je mee?

Lees verder op wat minder goede berichten

Gerelateerde posts:

De uitslagen van de eerste bloedtest zijn binnen En toen kon ze niet meer staan… Buisjes plaatsen is zo simpel nog niet Sofieke is thuis! Wel met wat extra zorg…