Het lijkt wel alsof ik het elke keer zeg, en waarschijnlijk is dat zo, maar wat vliegt de tijd. Ik moet gewoon af en toe nadenken hoeveel weken zwanger ik ook alweer ben. Heb het echt even nagerekend en kwam uit op 28 weken! Dat betekent dat ik al een week geleden het derde trimester in gegaan ben. (alhoewel manlief zegt dat dat pas vanaf week 28 is, maar als ik het nareken klopt dat niet met het aantal weken. Mama heeft toch altijd gelijk?) Maar je vraagt je vast ook af hoe het nu met mij en de kleine gaat en dan ook vooral met al mijn ongemakken. Ik vertel het je graag.

Zo gaat het met mij

Inmiddels ben ik soort van gewend dat ik voortdurend moe ben. Ik probeer zoveel mogelijk bij te tanken als er geen kids in huis zijn en manlief laat mij uitslapen in het weekend. De lieverd! Het lijkt wel te helpen de duizelingen te verminderen. Na een drukke dag heb ik wat meer last, maar het is nu draaglijk. Hetzelfde geldt voor de harde buiken. Ik heb ze dagelijks en de ene is pijnlijker dan de andere, maar ook aan deze ben ik soort van gewend. Ik raak in ieder geval niet meer zo bezorgd als ik de ballon opgeblazen voel worden. Zekerheidshalve heeft de gynaecoloog afgelopen vrijdag wel nog mijn cervix gecheckt en die zag er keurig uit. Alles zit nog potdicht en heeft de juiste lengte. Voor nu geen zorgen dus.

Zo gaat het met de mini

De kleine meid heeft haar eigen willetje, dat is inmiddels duidelijk. Ze is groot fan van trappelen op mijn blaas en maakt er een waar feestje van in mijn buik. Tot grote vreugde van haar zussen, die haar nu goed kunnen voelen. Van mijn omgeving krijg ik vaak te horen, dat mijn buik aan de kleine kant is (iedereen lijkt hier expert in te zijn) en vooral omdat het mijn vierde baby is. Maar ik kan je zeggen, dat bij mij buikformaat echt niets zegt. Ook deze kleine dame ligt voor op groei, zo’n twee weken op dit moment, en zal waarschijnlijk de vier kilo overtreffen bij haar geboorte. De waarnemend gynaecoloog vond dat een reden om haar wellicht eerder te halen. Ik zelf zie daar geen reden toe. Althans, niet vanwege het gewicht. Blijkbaar verbaasde mijn reactie haar, want doorgaans raken vrouwen in paniek bij het idee van vier kilo en willen ze de termijn niet afmaken. Onze nu nog jongste woog 4350 en was de makkelijkste bevalling van de drie. Gewicht maakt echt niet uit.

Kortom, het gaat prima met deze mama en haar baby! Nog even en we kunnen elkaar in de armen sluiten. Ik kijk er nu al naar uit.

Lees ook: Dertig weken zwanger en weer in het ziekenhuis

Gerelateerde posts:

De minder besproken zwangerschapskwaaltjes Update onderzoek gynaecoloog en hoe het nu verder gaat Zwangerschapshormonen zijn niet goed voor mij(n omgeving) Wat mis je tijdens de zwangerschap?