Vandaag weer een dagje in het ziekenhuis doorgebracht. Met de kleinste meid. Niets iets zorgwekkends hoor, maar gewoon wat onderzoeken die nog gedaan moesten worden. Het betekende voor haar helaas wel weer meerdere keren geprikt worden. Gelukkig hebben ze dit keer het niet te vaak geprobeerd en kon bij de derde poging een infuusje worden aangelegd. Terwijl de artsen en verpleegkundigen zo met haar bezig waren, dacht ik aan een gesprek dat ik eerder vandaag had met een paar andere moeders.

Tijdens de zwangerschap van onze kleine meid, vroeg men mij wel eens of ik een voorkeur qua geslacht had. Ik riep dan altijd volmondig, dat het mij niets uitmaakte zolang het maar gezond zou zijn. Inmiddels denk ik daar totaal anders over. De laatste maanden heb ik veel sterke moeders mogen ontmoeten met geen doorsnee kinderen. Stuk voor stuk bijzondere vrouwen met een enorme liefde voor hun kroost. Wat deze dames mij hebben laten zien, is dat gezondheid niet het primairste is wat je voor je kind wenst. Natuurlijk wil en hoop je dat wel, maar er is één ding wat nog belangrijker is: uiteindelijk wil je dat je kind gelukkig is.

Ik kan dit alleen maar beamen. Onze kleine meid te zien lachen, plezier te beleven en gewoon happy te zien is zoveel belangrijker dan welke motorische achterstand dan ook. Zolang ik haar betoverende lach ziet, weet ik dat alles goed gaat komen. Op haar eigen manier. Gezondheid is nog altijd belangrijk, maar soms kan je daar gewoon niets aan veranderen. Daarom zal ik ook nooit meer tegen een zwangere “als het maar gezond” is zeggen. Want ook kinderen die dat niet zijn, mogen geboren worden en onderdeel worden van deze maatschappij. Maar een ongelukkig bestaan, dat wil niemand. Dus als je iemand wat wil toewensen, wens hem of haar dan een gelukkig leven. Dat wil toch iedereen?


Gerelateerde posts:

Minimumloon voor thuisblijvende mama’s Mijn hart brak een beetje Gewoon BlootGewoon Bloot: Wat is nou het probleem? Grote maten badmodeJe mooi voelen begint bij jezelf