Twintig jaar op de weg, toen en nu

Niet lang geleden ontving ik een zeer verontrustende mededeling in mijn inbox van de overheid. Mijn rijbewijs zou namelijk bijna verlopen. Hoe kon dat nou? Ik had het toch pas net een jaar geleden verlengd en twee jaar daarvoor gehaald? Het kon toch niet echt waar zijn, dat ik al aan mijn tweede verlenging en dus derde rijbewijs zou beginnen. Ineens voelde ik mij zo oud. Had ik al echt twintig jaar al mijn roze papiertje? Het lijkt alsof het gisteren was. Ik herinner me in ieder geval alles nog heel goed.

Ik ben op mijn achttiende verjaardag begonnen met mijn eerste rijles en ik was een natuurtalent. Dat vond ik dan, mijn omgeving dacht daar anders over. Waar ik de eerste les alleen nog maar mocht sturen, mocht ik bij les nummer twee al schakelen. Dan ben je toch gewoon goed? Ik had ook een hele vriendelijke rij-instructeur met enorm veel geduld en humor. Hij gaf mij het vertrouwen dat ik snel zelfstandig de weg op zou kunnen.  En dat bleek ook! Omdat hij er van overtuigd was dat ik ook niet lang daarna voor mijn praktijk zou mogen opgaan, had ik mij destijds vrij vlot ingeschreven voor de theoriecursus. Vier maandagavonden op rij werden alle verkeersregels aan mij uitgelegd en werd ik dus klaar gestoomd voor mijn ochtendje bij het CBR. Ik was eigenlijk niet zenuwachtig voor mijn theorie totdat ik daadwerkelijk in de ruimte van het examen zat en om mij heen ik allemaal angstige gezichten zat en verhalen hoorde dat het voor de vijfde keer geprobeerd werd. Toen werd ik toch een beetje bang. Vooral omdat ik gewoon echt geen zin had om daar nog een keer een hele ochtend door te brengen. Gelukkig had de cursus haar vruchten afgeworpen en ging ik geslaagd weer naar huis.

Spijtig genoeg zat ik een jaar later weer in het examen lokaaltje van het CBR. Mijn theorie was namelijk verlopen. Niet omdat ik zo’n waardeloze rijder was en dus de praktijk niet haalde. Nee, ik was gestopt met rijlessen nadat ik een andere leraar had gekregen waar ik echt niet mee overweg kon. Ik had gewoon geen zin meer om elke week dat uurtje met die man door te brengen, dus ik was gestopt. Zonde natuurlijk. Twee weken voordat mijn theorie afliep belde hij mij om te zeggen dat hij een praktijk examen voor mij had ingepland de dag erna. Stom genoeg ben ik daar naar toe gegaan en uiteraard zakte ik gigantisch (iets met bijna een vangrail in rijden of zo). Gelukkig zou er binnen een maand nog een praktijk volgen, alleen moest ik eerst even vlug weer opnieuw een theorie examen doen. Dus zat ik daar weer zo’n ochtend tussen van angst zwetende mensen. Toen ik vertelde dat ik er ook voor de tweede keer zat, hoorde ik “erbij”. Ik heb maar niet gezegd dat ik al geslaagd was de eerste keer. Gelukkig waren de verkeersregels dat jaar niet veranderd en kon ook deze ochtend met het papiertje op zak naar buiten wandelen. Een maand later was het roze papiertje ook in mijn bezit.

Eerlijk gezegd weet ik echt niet of ik, als ik het theorie examen nu opnieuw zou moeten doen, wel zou slagen. Ik denk dat mijn kennis van de verkeersregels gewoon niet meer zoals vroeger is. De belangrijkste regels heb ik uiteraard wel paraat. Het zijn vooral de voorrangskwesties op een kruispunt als uit elke richting een auto komt, met fietsers erbij, waar ik dan over ga twijfelen. Meestal wacht ik dan gewoon tot iemand anders de beslissing neemt om voorrang te nemen. Als je stil blijft staan doe je immers zeker weten niets fout.  Soms vraag ik mij dan ook af of je niet gewoon bij elke verlenging van het rijbewijs niet een opfriscursus of iets dergelijks moet krijgen. Niet dat ik daar nou zo’n zin in heb, maar ik kan me voorstellen dat het wel goed is. Ik kan ook zo een aantal mensen bedenken voor wie het helemaal goed zou zijn. Ik noem geen namen verder ;-).

Maar ik ben stiekem ook wel blij dat ik geen examens meer hoef te doen. Er gaat een tijd komen, dat ik me er wel weer in verdiepen zal. Maar dat is pas over zo’n dertien jaar verwacht ik. Als mijn oudste ook haar rijbewijs wil gaan halen. Ik zal dan, net als mijn ouders destijds, haar ermee helpen door haar een theorie cursus aan te bieden. Gelukkig kan zij die dan waarschijnlijk gewoon online doen en hoeft ze niet zo als ik met een handjevol zwetende pubers in een klein lokaal naar een oververmoeide rijinstructeur te luisteren. Wat dat betreft is het digitale tijdperk waar we nu in leven zo gek nog niet als theorie-leren voor het auto examen gewoon vanuit huis kan. Heb je zelf het gevoel dat je kennis wel eens een opfriscursus kan gebruiken of heb je kinderen, die bijna de leeftijd van achttien jaar bereiken en een rijbewijs willen halen? Neem dan eens een kijkje op de website van theorieexamenoefenen.nl. Je vindt daar niet alleen de leerstof, maar ook kan je er ook een theorie examen oefenen. Beter daar zakken dan als je bij het CBR bent toch? En zoals altijd geldt: oefening baart kunst.