Met de peuter naar het consultatiebureau

Als je alle verhalen op het internet leest zijn de consultatie bureau’s in Nederland verschrikkelijk. Er worden adviezen gegeven / afgedwongen wat elke ouder gefrustreerd of bezorgd maakt. Door de verhuizing moeten wij naar een ander consultatie bureau. Een paar maanden terug hadden ze in het dossier van Sanne gelezen, dat zij nog niet liep. Of wij dus toch even wilden langskomen. De afspraak was 2 weken voor Sanne’s 2e verjaardag en net de dag ervoor stond Grote Mup op en liep ze haar eerste paar meters. De kinderarts van het CB deed een paar testjes en zei dat we over 2 maanden terug moesten komen. Misschien dat ze dan beter zou lopen en wat spraakzamer zou zijn.

Goed nieuws van het consultatiebureau. Ja, het kan ook!

Vandaag ging ik dus met knikkende knieën weer terug naar de kinderarts van het consultatiebureau. Grote Mup had maar een uurtje geslapen en was niet in haar allerbeste hum. Zou de arts mij geloven als ik zou zeggen dat ze “het thuis wel doet”? Eerst werden de metingen gedaan en mevrouw was 3,5 cm gegroeid en 400 gram aangekomen. Geen opmerkingen over teveel gewicht dus, gelukkig maar. Vervolgens pakte de arts haar boekje met plaatjes en vroeg ze aan Sanne om alles te benoemen. De gieter was thee geworden en het huis een auto, maar verder was ik uitermate tevreden. Toen kwam de pop tevoorschijn. Apetrots wees Sanne alles aan wat ze kende. Ook ik zat daar te glunderen. Het balspelletje ging wat minder, want Sanzilla weigerde stellig de bal af te staan. Het vonnis van de arts: met de grove motoriek loopt ze wat achter (joh?). Met de fijne motoriek, woordenschat en begrip loopt ze wat voor. Hoewel ik deze informatie met een korreltje zout neem, ben ik stiekem ook wel supertrots op mijn meisje.

Omdat we vroeg klaar waren en de Micro nog op het kinderdagverblijf was, besloot ik om gezellig samen met Grote Mup een lekker ijsje te gaan eten. Wat heerlijk om weer eens met zijn tweetjes iets te doen! En wat jammer vond ze het toen het ijsje op was en we de ijssalon gingen verlaten (lees; gekrijs en weigeren mee te gaan). Gelukkig kon ik met de belofte, dat we nog even naar de speeltuin zouden gaan Sanzilla ervan overtuigen mee te gaan. Al met al toch wel genoten van ons middagje.

Lees ook: met zes maanden baby naar consultatiebureau