Met een grote tas vol groene flessen staat ze voor de deur. Heel onopvallend, maar niet heus. Ik heb vanochtend nog maar een zwangerschapstest gedaan, het zou tenslotte zonde zijn als ze voor niets zou komen. De informatrice van Moeders voor Moeders stelt zich voor en overlaadt me met folders. Die heb ik allemaal al, maar dat geeft niets. Nu heb ik iets gekregen omdat ik zwanger ben! Nu wordt het echt!

De zwangerschapstest die zij doet is ook overduidelijk: ik mag gaan plassen voor het goeie doel. Heel actief ga ik van start. Dit is het beste wat ik kan doen voor al die moeders die niet in één keer zwanger worden. Ik kan er zo wel tien bedenken. In de eerste week wil ik bijna al extra flessen gaan bestellen, zo goed ben ik bezig. Ik krijg ze allemaal vol. Ik vind het zelfs zonde om op school naar de wc te gaan. Al die schaarse hormonen, spoelen ze zomaar het riool in!

Na een paar weken neemt de motivatie wat af. De flessen stinken, en ze staan in de weg. En dan heb ik nog niet eens last van misselijkheid, ik kan me voorstellen dat je direct moet kotsen als je dat wel hebt en je draait zo’n fles open. Ook hoor ik vage verhalen over HcG dat voor dieten wordt gebruikt, om de Gooische Vrouw snel te laten afslanken. Dat motiveert toch een stuk minder!

In de laatste week zijn er meer flessen leeg dan vol. Ik ben het zó zat! Ik doe al vanaf week 5 mee, dus al meer dan tien weken ben ik bezig. Gelukkig krijg je er cadeautjes voor, dat verzacht de pijn een beetje. Een nijntje bestek en bordje, en ook nog een echofotolijstje.

Eén ding is me bijzonder meegevallen: ik woon midden in een dorp, naast een school, maar het is niemand ooit opgevallen dat die flessen bij mij werden opgehaald. Er kwam een anonieme, blanco bus aanrijden tot vlak naast de schutting, het was huub huub barbatruc en er stonden nieuwe flessen in de tuin. Een criminele uitwisseling is er niets bij. De anonimiteit is dus gegarandeerd! En de volgende keer doe ik vast weer mee, nu even een paar jaar bijkomen…

Ik ben Lisette, 32 jaar en moeder van drie kinderen. Voor MeervanMir beschrijf ik een aantal zaken die mij opvielen tijdens mijn eerste zwangerschap, tien jaar geleden. Omdat ik in die tijd studeerde voor verloskundige was ik mijn eigen proefkonijn ;). Je kunt meer van mij lezen op mijn eigen blog: www.lisetteschrijft.nl 

Gerelateerde posts:

Gastblog Lisette: de laatste loodjes bevallen in het ziekenhuis meervanmir.euGastblog Lisette: bevallen in het ziekenhuis Gastblog Lisette – Pijnstilling bij de bevalling mijn eerste bevalling als moeder MeervanMirGastblog Lisette: Een bevalling begeleiden als kersverse moeder