Inmiddels is het alweer drie dagen geleden dat de gynaecoloog ons het slechte nieuws gaf, dat de kleine mini in mijn buik geen kloppend hartje meer had. Drie dagen geleden dat ons wereldje even instortte en we intens verdriet voelden. Gelukkig gaat het geestelijk alweer stukken beter en kan ik het allemaal redelijk relativeren. Ik zal een andere keer vertellen hoe dat is gekomen. Vandaag gaat het over het leed dat mysoprostol, ook wel bekend als cytotec, heet.

Aangezien mijn lichaam nog niet door had, dat de mini overleden was had ik volgens de gynaecoloog de volgende drie opties:
1. de miskraam afwachten
2. pillen inbrengen om de bevalling op te wekken
3. onder narcose het laten weghalen (de curettage)
Optie één was voor mij eigenlijk geen optie. Ik zag het niet voor me om nog te moeten wachten, hetgeen best weken kon duren. Eerlijk gezegd had het mijn voorkeur om gelijk de curettage in te plannen. Wat mij tegen heeft gehouden zijn de risico’s die het met zich mee brengt. Bij elke curettage heb je namelijk meer kans op het syndroom van Asherman.  Dit als het baarmoederslijmvlies beschadigt en er verklevingen ontstaan. Er is dan sprake van littekenweefsel in de baarmoeder, waarbij de wanden van de baarmoeder aan elkaar verkleefd zitten. Dit heeft als gevolg dat het moeilijker zal zijn om zwanger te worden, zorgen voor een miskraam of een vastzittende placenta. Met elke curettage verhoog je de kans op dit syndroom. Aangezien ik er al twee achter de rug heb besloot ik om dus eerst de pillen te proberen.

Ik kreeg vier stuks mee om die avond in te brengen. Kort daarna ben ik in diepe slaap gevallen waarna ik om vier uur in de nacht wakker werd van flinke krampen. Mooi, dacht ik, de boel komt op gang. Ik heb namelijk eerder de pillen gehad en toen gebeurde er helemaal niets. Ik had nu dus goede hoop op een schone baarmoeder. Helaas dacht de gynaecoloog er anders over toen ik vertelde over wat ik was verloren. Nee, het was nog lang niet voldoende. Ik mocht dus gisteren naar de verloskamers om een nieuwe set pillen te halen. Dat was erg confronterend en ik heb daar toch wel weer wat traantjes gelaten. Het verwerkingsproces is dus nog steeds in volle gang. Gisteravond heb ik de tweede reeks pillen ingebracht op hoop van zegen. Morgen zal de gynaecoloog mij vertellen of mijn baarmoeder schoon is, maar ik denk dat ik komende week alsnog een curettage moet ondergaan. Ik zal je de details besparen, maar laat ik het zo zeggen; er is te weinig uit mij gekomen.

Als de gynaecoloog dit morgen inderdaad bevestigt, heb ik dus bij twee miskramen mysoprosol gekregen zonder dat het her gewenste effect had. Toch zal ik bij een volgende keer (laten we hopen dat er geen volgende keer meer zal zijn) het weer eerst opnieuw met de pillen proberen. Ik raad ook iedere vrouw aan eerst deze weg te bewandelen en niet gelijk een curettage te willen in verband met de daarbij horende risico’s. Hoewel het dan wel zwaar piep is als de pillen niet werken en je alsnog onder het mes moet. Eerst morgen maar afwachten. Wordt vervolgd dus…..

Gerelateerde posts:

De eerste echo……zwanger? Weg bij mijn verloskundige? Het is over, het hartje is gestopt Het bezoekje aan de gynaecoloog