Het kamerleven van en met vier kinderen

Zal ik weer eens wat uit mijn jeugd vertellen? Iets waarvan ik honderd procent zeker weet, dat ik nog nooit eerder verteld heb? De eerste twaalf jaar van mijn leven ben ik nooit alleen geweest. Nou ja, ik bedoel qua slaapkamer. Het huis van mijn ouders had namelijk oorspronkelijk vier slaapkamers. Een voor de papa en de mama en drie voor de kinderen. Maar als er vier kinderen zijn, betekent dat dat er samen gebunkerd moet worden. Mijn broertje, als enige jongetje, hoefde nooit een kamer te delen. Ik daarentegen, was altijd de pineut. Eerst met mijn oudere zus. Tot ze naar de middelbare school ging en wat privacy nodig had. Toen mocht ik met mijn jongere zusje de ruimte delen. Altijd uiteraard slapende in een stapelbed. Mooie herinneringen ook, maar was ook wel blij toen de zolder werd verbouwd voor mij.

Mijn droomwens

Toen ik een volwassen vrouw was met een reële kinderwens, heb ik altijd één ding duidelijk gemaakt aan manlief: ik wilde in een huis wonen waar in theorie vier kinderen zouden passen qua slaapruimte. Dat mijn droomgezin ook werkelijkheid zou worden, had ik niet verwacht. Gelukkig heb ik een super man en heeft hij destijds gehoor gegeven aan mijn verzoek. Inmiddels wonen we er alweer ruim acht jaar.

Niet alleen slaapruimte

Waar ik met vier kinderen en dus ook vier slaapkamers niet aan gedacht had, is de enorme hoeveelheid zooi je dan ook verzamelt. En als je kids enigszins als de mijne zijn, kunnen ze ook niets weggooien. Één keer per jaar proberen we een soort van grote schoonmaak te houden waarbij we serieus vuilniszakken vol met onzin dingen weggooien. Vooral een enorme hoeveelheid tekeningen verdwijnen dan de papierbak in. Leuk zo’n kinderbed met lades, maar dat betekent natuurlijk niet dat alles maar bewaard moet worden. Alhoewel de kinderen daar soms anders over lijken te denken. Alle spullen hebben emotionele waarde uiteraard. En als je dan eindeloos veel emoties onder je bed kan bewaren is dat alleen maar mooi meegenomen.

Niet vertellen aan de kinderen

Alle kasten en elke lade in de kamer van de kids is wel gevuld met kleding, speelgoed of tekeningen. Zodra de beschikbare ruimte op is, is de grote schoonmaak al bijna aan de beurt. Wat de kinderen gelukkig nog niet weten is dat er achter hun muren nog eindeloos veel opslag ruimte is. Dat is alleen voor papa en mama bereikbaar en om te gebruiken. Want anders slippen we helemaal dicht in ons huis. Zal het ooit minder gaan worden, denk je?

Lees ook: Wat een verfklus