Gastblog Veerle: ik kan heel goed alsof doen

Over een paar maandjes ga ik gewoon al naar school! Ik kijk er al zo enorm naar uit. Volgens mij mijn mama en papa ook ondertussen wel. We begrijpen elkaar namelijk niet helemaal meer. En dat is soms best frustrerend. Zo begrijpen ze niet dat ik wel een hele grote meid ben en alles net zoals mijn zus wil hebben en doen. Tot op bepaalde hoogte dan. Als het gaat om aankleden, schoenen aantrekken, tanden poetsen, eten en opruimen ben ik nog een klein meisje. Vooral dat laatste vind ik erg lastig. Ik heb heel lang een uitstekende methode gehanteerd waardoor het moeten opruimen mij bespaard was gebleven. zodra mijn moeder deze activiteit benoemde ging ik gewoon huilend op de grond liggen. Mijn grote zus was dan ondertussen al aan de slag gegaan en had er zoveel lol in dat ze het werk meestal alleen voltooide. Helaas vind mama dat geen goed idee meer en zorgt ze ervoor dat er altijd nog genoeg op te ruimen is voor mij. Ik kan dan wel een eeuwigheid dramatisch op de grond liggen, maar ik zal er niet meer aan ontkomen. Dat is niet eerlijk. Overigens wil ik natuurlijk alleen thuis niet mijn spulletjes zelf weer opbergen. Als het op het kinderdagverblijf moet gebeuren sta ik vooraan om mee te mogen helpen.

Help! Mijn kind heeft een dubbele rij tanden!

Verder zitten we ook echt niet op één lijn qua gevoel voor humor. Twee weken geleden bijvoorbeeld, was het eten verkeerd gevallen. Het gevolg was dat ik heel veel moest spugen in de nacht. Heel vervelend natuurlijk, maar ik mocht wel bij mama in bed slapen. Ergens dus ook weer een feestje. De dag erna ging ik met mijn moeder naar een feestje van een speelgoedmerk. De hele tijd heeft ze me aangekeken met vragende ogen hoe het met mij ging. Op een gegeven moment vroeg ze of ik spugen moest en toen heb ik maar ja gezegd. Ze tilde vervolgens op en rende met mij onder haar arm naar de wc. Ik moest maar in de pot overgeven blijkbaar. Ik heb een klein kuchje gedaan en zei “grapje”. Na de derde keer rennen kon ze mijn humor wat minder waarderen. De mensen die dit verhaal hoorden moesten er anders heel hard om lachen. Ik vind mezelf ook erg grappig.

Maar ja, nog een paar maandjes en dan schijnt het uit te zijn met de pret en zal ik helemaal een grote meid zijn. Maar grapjes maken zal ik altijd blijven doen hoor!

Lees ook: waarom playdates stom zijn