De WLZ aanvraag: eindelijk een besluit

Inmiddels waren we alweer zes weken verder. Als je een jurist bent, weet je dat er dan eigenlijk een beslissing moet volgen. Maar zoals je ook weet, moest er in ons geval nog een medisch adviseur een plasje over het dossier doen. Immers weet je maar nooit of ons moppie wel of niet zelfstandig zou worden. Aldus de beoordelaar van het dossier. Twee weken geleden was ik er al een beetje klaar mee en heb ik het CIZ gebeld. Een uiterst vriendelijke dame wilde mij wel te woord staan. “Nee, ik mag en kan niets over uw dossier zeggen. Ja, de man van het huisbezoek heeft het overgedragen aan een medisch adviseur. Er is nog niemand toegewezen, dus het dossier is verder ongeopend”. Toen ik mijn verbazing uitte, vertelde ze mij dat er nog aanvragen van januari onafgerond waren en die van ons dus nog vrij nieuw was. Fijn. Ze zou een terugbel verzoek achterlaten.

Het belletje van de onderzoeker

Keurig een dag later belde de man van het huisbezoek mij op. Het moment voor mij om hem eens goed uit te horen. Wat bleek? Voor hem was het medisch dossier van Noor ook totaal geen breinbreker. Het was een collega die het verhaal complex vond en daarom een medisch adviseur er aan te pas moest komen. Vooral omdat niet duidelijk de zorgbehoefte van Noor in het dossier zou staan. Hij vertelde dat het nog wel even kon duren. Maar gebruikte ook letterlijk de woorden: “je bent een jurist, je weet wat je kan / moet doen”. Hij kon in ieder geval niets bespoedigen.

De kinderarts

Toevallig belde vlak daarna de kinderarts mij op voor wat uitslagen van onderzoeken. Zij vroeg naar de stand van zaken van onze WLZ aanvraag en moest hard lachen toen ze hoorde over de vermeende complexiteit van het dossier. Op mijn verzoek wilde ze wel opnieuw een brief opstellen met daarin de boodschap dat Noor levenslang 24/7 zorg nodig zal hebben. Slechts één zinnetje. De brief was de volgende dag in huis en heb ik vorige week als foto met alleen de zin “dit lijkt mij vrij duidelijk” gestuurd aan het CIZ.

Het verlossende woord

Vandaag kwam dan eindelijk het besluit van het CIZ. Noor heeft eindelijk een toekenning voor de WLZ gekregen. Per direct gaat het ook in. Maar het papierwerk met het zorgkantoor moet wel nog gebeuren. Dus we gaan even een paar maanden achterlopen qua betalingen, maar dat wisten we. Het belangrijkste is, dat het nu eindelijk rond is. De papieren rompslomp kunnen we prima aan. Het besluit was nu de eerste noodzaak en die is er! En zo zie je maar weer, soms moet je er even achteraan gaan en uitzoeken waar de pijn precies ligt. Dan kan het wellicht eenvoudig op te lossen zijn. Nu gaan we even genieten van dit heuglijke nieuws.

Gerelateerde posts:

Paardje hop is hup naar de eerste hulp Een cursusje begrip tonen is soms broodnodig Een speciale tandarts voor Noor Twee opmerkelijke eerste reacties na de diagnose van Noor