We zijn de tweede week lockdown in gegaan en je merkt toch wel dat het wat met je doet. Waar ik soort van rekening gehouden had met noodopvang en kinderdagverblijf, kwamen we nu ineens met het gezin in quarantaine. Ik was heel positief gestemd en dacht oprecht ” dat doen we wel even”. Realiteit bleek toch anders.

Thuiswerken is een uitdaging

Ik ben dol op mijn kinderen, echt waar. Maar ze thuis in quarantaine terwijl ik werken moet, is best toch een dingetje. In ieder geval een goede manier voor mij om veel geduld leren te hebben. En voor de meisjes, dat ze niet om aandacht moeten vragen of mama moeten roepen als ik in een zoom of telefoontje zit. Ze leerden dit verrassend snel (zal wel iets te maken hebben met mijn boze blik bij ‘overtreding’ van de regel). De dreumes trok zich nergens wat van aan en klom het liefst op mijn schoot tijdens zoom meetings. Of ze probeerde de laptop dicht te klappen. Ik heb menig poepluier verschoond terwijl ik met collega’s aan het bellen was. Een collega vroeg vandaag nog of er nog een ‘blote-billen-parade’ was geweest. Dit hoorde hij manlief roepen tegen de kids die in bad zaten en hij had er erg om moeten lachen. Mijn werk is dus inmiddels wel gewend aan de aanwezigheid van al mijn draakjes op mijn werkdag. Ik zelf vind het soms best lastig om het goed te combineren. Vooral met de jongste twee.

Gebrek aan structuur

Zo’n lockdown heeft toch echt impact op het gezin. Vooral op Noor. Aan haar merk je het beste, dat dit geen ideale situatie is. Haar PGB’er kon ook even niet komen, dus was ze echt huis gebonden. Voortdurend met haar drie zussen om haar heen, zonder school en structuur, maakt haar steeds meer gefrustreerd. Het is best lastig dan soms. Vooral omdat we vaak niet de vinger er op kunnen leggen wat haar nou exact dwars zit. En haar manier van uiten is best een dingetje. Denk maar aan zichzelf bijten, met dingen gooien en heel hard krijsen. Dit gebeurt nu helaas dagelijks en soms meerdere keren op een dag. Scholen en opvang sluiten voor kwetsbare kinderen is, mijn inziens, dan ook de meest stomme beslissing die er gemaakt kan worden. De andere meiden redden zich wel. Noor heeft het zwaar nu. En daarmee wij als ouders ook wel. Vooral omdat de nachten weer wat meer onderbroken worden. Gelukkig is haar PGB’er, ook wel bonusoma, er weer en kan ze tot wat rust bij haar komen. Dat gun ik haar zo enorm!

We overleven het wel

Het is dus best pittig geweest de afgelopen anderhalve week. Van een quarantaine, tot gefrustreerde kinderen tot een dreumes met griep inmiddels. En dan ondertussen ook aan het werk zijn! Ik kijk uit naar ons weekje vrij volgende week. Even met het gezin echt bijkomen. Alle vier de meisjes alle aandacht kunnen geven, die ze verdienen. Grotendeels dan, want we moeten ook de boel gereed maken voor een interne verhuizing. Kortom, we hebben het maar druk!