Bizarre redenen om de HAP te moeten bellen

Het is een normale doordeweekse avond als ik bezig ben met het doucheritueel van de twee oudste meiden. De baby ligt beneden in haar schommel tegen de slaap te vechten en manlief ligt ziek op de ene bank terwijl dochterlief nummer drie nog heel even mag spelen op de andere. Het leek allemaal erg rustig te verlopen. Ineens komt manlief met de peuter in zijn armen de trap op gerend. Of ik hem heel snel kon helpen. Wat bleek? De jongedame had haar oogpleister (tegen een lui oog) van haar oog getrokken en in haar mond gedaan. Manlief kreeg het niet er uit. Tegen de tijd dat ik in haar mond kon, had ze het ding al doorgeslikt. Wat dan? In de bijsluiter kan je namelijk niets vinden over wat te doen als de pleister wordt doorgeslikt. Normale kinderen doen dit dan ook niet. Dus moesten we weer (ze zullen ons nummer vast wel herkennen inmiddels) bellen voor een advies. De dienstdoende dame had dit nog nooit eerder meegemaakt, moest eerst heel hard lachen en stelde ons toen gerust. Ze zal het waarschijnlijk gewoon uitpoepen. Even dus haar ontlasting in de gaten houden en bij obstipatie wel aan de bel trekken.

We zijn vast niet de enigen

De reactie van de dienstdoende arts heeft mij aan het denken gezet. Zij zullen vast vaker rare of opmerkelijke situaties binnen krijgen. Ik heb wat rond gevraagd en deze kwamen sowieso naar boven.

Het is opmerkelijk hoe vaak er items verdwijnen in gaten van het lichaam waar het niet thuis hoort. Er zijn kraaltjes, Legoblokjes en pinda’s in neusgaten gestopt, propjes papier in het oor en je wil niet weten wat er in de onderkant allemaal in is gestopt.

Dan heb je nog de ongelukkige vallen. Dit varieerde tot met benen wijd op een hek, uitglijders tijdens seks in de douche, vallen op de tegels op de grond waardoor er een steentje in het voorhoofd vast kwam te zetten en een kopstoot met een laaghangende brug tijdens een rondvaart. Dat laatste klonk erg pijnlijk trouwens.

Het overkomt echt iedereen

Je hoeft niet persé jonge kinderen te hebben om in een rare situatie te komen. Zelfs niet als het om dingen in je neus gaat. Mijn vader bijvoorbeeld, heeft zo’n tien jaar geleden een knoopje in zijn neusgat gestopt. Waarom? Hij zei dat hij ermee aan het spelen was en het per ongeluk er in ging. En dat zegt een gezonde man van toen al over de vijftig jaar. Hij kreeg de knoop er dus niet meer uit. Ik kon al helemaal voor mij zien dat hij hiervoor naar de HAP zou moeten gaan. De dienstdoende arts had ik wel zo’n lol gegund. Helaas was het mijn vader gelukt na een minuut of tien lang door zijn neus te blazen, het knoopje er zelfstandig uit te krijgen. Jammer!

Gerelateerde posts:

Peutermasturbatie De luizenmoeder in het echte leven: de traktatie Vieze nageltjes? Dit kan er gebeuren! Twee praktische tips voor een geslaagd kinderfeestje