Met 11 maanden een bril

Met 11 maanden al een bril? Weet jij het verschil tussen een optometrist en een orthoptist? Nee? Tot voor kort wist ik het ook niet hoor. Totdat we bij de orthoptist waren en zij mij kon uitleggen wat het verschil tussen de twee beroepen was.  Een optometrist meet alleen de ogen waar een orthoptist weer een specialisatie op zich. 

Om precies te zijn houdt een orthoptist zich vooral bezig met het onderzoek en behandeling van afwijkingen in de samenwerking van de ogen en de oogmotoriek (met andere woorden: scheelzien, dubbelzien en het zogenaamde luie oog). En waar waren we destijds met onze mini voor naar het ziekenhuis doorgestuurd? Juist! Het scheelzien! Je kan je dus wel voorstellen dat ik even heel verbaasd was aangezien wij al maanden onder behandeling van een optometrist waren. Al helemaal omdat die al eerder aan gegeven had geen ervaring te hebben met jonge kinderen.  Ik was dan ook erg benieuwd naar wat de orthoptist ons vertellen zou.

De juiste diagnose

Als eerste werden de oogspieren bekeken. Noor kan met beide ogen alle kanten op kijken, dus deze waren prima in orde. Toen ik de orthoptist vertelde dat we al een half jaar aan het afplakken waren, zei ze dat dat compleet zinloos was. De oogspieren werkten prima en afplakken heeft dan geen functie. Het probleem bij de ogen van Noor is dat ze beiden werken, maar alleen niet met elkaar. Daardoor kost het haar veel moeite om te focussen en ziet ze ook geen diepte. Precies wat ik een toen ook bij de optometrist had aangegeven en wat zij weg wuifde. Ook staan de ogen van Noor niet geheel op één lijn.

Ik zei dat dat altijd al zo was, maar er bleek geen aantekening van te zijn in haar dossier. Aangezien mijn vertrouwen in de eerdere bevindingen op dat moment in één oogopslag weg waren, verzocht ik de orthoptist toch ook nog eens de ogen opnieuw te meten. Wat bleek? Noor ziet van dichtbij helemaal niets. De eerdere metingen waren dus incorrect. Haar belevingswereld is dus erg beperkt wat haar vast ook niet motiveert om motorisch dingen te ondernemen. Al helemaal niet omdat dat haar ook veel moeite en energie kost, wat ze niet heeft omdat ze non-stop haar ogen moet corrigeren.  

En nu? 

Noor krijgt een brilletje. Hierdoor zal ze niet alleen beter gaan zien, maar haar ogen worden ook gedwongen op één lijn te staan en samen te werken. De verwachting is dat daarmee haar ook een operatie bespaard zal blijven. Over drie maanden mogen we dan weer naar de orthoptist en dan waarschijnlijk er een halfje sterkte van de glazen afgehaald worden. Een soort afbouwen zeg maar.

Wij hebben in ieder geval nu het geval dat alle puzzelstukjes ineens op hun plaats vallen. De orthoptist zei ook dat we op binnen enkele dagen het effect al zouden kunnen zien. Natuurlijk verklaart het de slappe spierspanning niet, maar beter zicht zal haar wel meer motiveren wat te gaan doen.  Voor het eerst voelde het voor mij alsof alles op zijn pootjes terecht gaat komen.

Het brilletje is inmiddels ook al uitgezocht. We hebben een hele fijne opticien gevonden met een flinke collectie aan kinderbrillen en een behoorlijk portie engelengeduld, wat je wel nodig hebt met kleine kindjes. Het brilletje heeft een normaal montuurtje, dus niet met een elastiek. Ze verlengen gewoon de pootjes en dan blijft het ook zitten. Het elastiek wordt ook afgeraden, omdat het juist belangrijk is dat een bril ook af moet kunnen vallen. Over iets meer dan een week is de bril klaar en we verheugen ons op het moment dat ze ons voor het eerst echt gaat zien. 

Kortom, wat ons betreft alleen maar goede ontwikkelingen. Het traject bij de kinderarts loopt ook nog wel, en met wat vertraging, maar daar vertel ik een andere keer over. Nu eerst nog even genieten van dit nieuws en de vooruitzichten van een Noor met brilletje.

Gerelateerde posts:

Het eerste bezoekje aan de neuroloog Een ochtendje in het ziekenhuis bij de oogarts Zou het kunnen dat ze een lui oog heeft? Haar gehoor moet verder uitgezocht worden