Je eerste verjaardag zal ik nooit vergeten

Mijn lieve kleine meisje is vandaag vijf jaar geworden. Ongelooflijk hoe snel de tijd is gegaan. Ik weet nog zo goed hoe ik op mijn babyshower stond, mijn vliezen braken en wat er allemaal door mijn hoofd schoot. Ik voelde een lichtelijke paniek herinner ik me. Het besef dat er een kindje zou gaan komen en dan vooral de wijze waarop. Ik had al wekenlang, nee maandenlang, tegen de bevalling op gezien en nu kwam deze geheel onverwacht weken te vroeg. Ik was namelijk 35 weken en twee dagen zwanger toen mijn vliezen braken. Ik weet nog hoe de dames op mijn shower eerst dachten dat het een grap was en daarna in rep en roer manlief probeerden te bereiken. Deze nam uiteraard zijn telefoon niet op. Toen we hem eindelijk te pakken hadden, zei hij heel droog dat ik eerst het ziekenhuis moest bellen en daarna pas hem. Van het ziekenhuis moest ik gelijk komen.

Spierpijn?

Alhoewel mijn vliezen gebroken waren, was er verder totaal geen actie wat aan een bevalling deed denken. Mijn lieve zus nam daarom de spulletjes van de babyshower gewoon mee naar de verlosafdeling om daar het feestje door te zetten. Heel schattig! Die nacht begonnen de weeën dan toch eindelijk. Ik wist in eerste instantie niet dat dat het was. Ik kon gewoon niet slapen, omdat mijn benen zo pijnlijk deden. Zelfs toen ze de volgende ochtend aardig doorzetten was ik nog in naïeve toestand en dacht ik dat het gewoon de spanning was. Toen ze om 12u zeiden dat ik naar de verloskamer ging, brak ik in huilen uit. Ik was er gewoon nog niet klaar voor.

Oerkracht

Na zes uur weeën doorstaan had ik volledige ontsluiting. En toen hield alles op. Ik voelde helemaal niets meer en kletste er ronduit op los. Van de verloskundige hoefde ik ook nog niets, want de baby lag nog te hoog. Twee uur lang hebben we gewoon gewacht. Toen mocht ik gaan persen. De hele zwangerschap had iedereen mij verteld over de persweeën en dat die een verademing zijn en alles daardoor makkelijk verloopt. Ik heb geen enkele perswee gehad. Twee uur lang heb ik op eigen kracht moeten persen, maar elke keer schoot de baby weer omhoog. Op het laatst begon ze het wat moeilijker te krijgen en vond de gynaecoloog het genoeg. Hij zou het één keer met de vacuümpomp proberen en anders zou het een keizersnede worden. Ik wilde op dat moment beiden. Aan de ene kant was ik er klaar mee en moest ze eruit, maar ik vond het ook weer zonde van mijn harde werken als ze er met een sectio gehaald zou worden. Gelukkig bleek de pomp voldoende en was ze na een paar keer persen geboren. Om 22.03u!

Een echte dame

Nu is mijn kleine babytje al een hele dame met een eigen willetje. Dit weekend heeft ze intens genoten van haar verjaardag en alle aandacht die ze kreeg. Maar ook zeker de cadeautjes zijn goed in de smaak gevallen. Komende woensdag heeft ze haar eerste verjaardagspartijtje waar ze (en ik overdrijf echt niet) al sinds het begin van het schooljaar over heeft.  Helemaal jarig dus.