Een zwangerschapsupdate met 31 weken

Jeetje, over negen weken kan het alweer voorbij zijn. Dan is het getrappel in mijn buik weer over en zal ik met ons meisje kunnen knuffelen. Wat gaat de tijd toch snel in deze zwangerschap. Het helpt ook vast wel dat ik eigenlijk niets tot weinig te klagen hebben. Toch krijg ik vaak genoeg de vraag hoe het nu gaat, dus weer even een kleine update.

Zo’n anderhalve week geleden heb ik voor de tweede keer de OGTT mogen doen. Het is nog steeds niet mijn favoriete bezigheid en ik ben bijzonder blij als ik het goedje weet binnen te houden. Na wat verwarrende en ook verkeerde berichten kwam afgelopen vrijdag het verlossende woord van mijn gynaecoloog: ik heb geen zwangerschapssuiker! Mijn niet nuchtere waarde was 7.2 en het mag maximaal 7.8 zijn, dus ik zit er nog riant onder. Reden genoeg om dit goede bericht te vieren met een halve reep chocolade en drie minimagnums. Oké, daarna kreeg ik behoorlijk last van maagzuur, maar het was het zo waard. De gyn heeft me ook beloofd dat ik deze zwangerschap geen OGTT meer hoef te doen. We gaan er nu gewoon van uit, dat het krijgen van grote baby’s bij mijn lichaam hoort.

Sanne zou met haar 3396 gram een keurig formaatje zijn geweest als ze niet met 35 weken geboren was. Veerle kwam twee dagen voor de uitgerekende datum en woog maar liefst 4150 gram. Deze kleine meid gaat haar zussen achterna en zal ook een flinke baby worden. Afgelopen vrijdag werd ze geschat op ruim 1800 gram. Op de vraag of ik me daar dan zorgen over maak kan ik hardop nee zeggen. Veerle was er binnen tien minuten uit en de schade was slechts één klein hechtinkje. Size does not matter in dit geval.

Waar we ons wel even zorgen over maakten, was de hoeveelheid harde buiken. Vorig weekend was het zo heftig, dat we heel even overwogen hadden om die maandag al naar het ziekenhuis te gaan. Gelukkig nam het op zondag af en doordat ik door mijn val van zondagavond helemaal niets meer kon, heb ik zoveel rust gekregen dat mijn buik de rest van de week soepel is geweest. Zekerheidshalve heeft de gynaecoloog wel nog even mijn cervix opgemeten, maar deze was keurig 4 cm en potdicht. Bij Sanne was het op deze termijn al zichtbaar, dat er een risico op vroeggeboorte was. Aangezien ik nog allemaal leuke dingen op de planning heb voor de komende weken, is het fijn te horen dat er nog geen tekenen zijn. Wat wel weer een goed bericht was, is dat de kleine dame al met haar hoofdje in mijn bekken ligt. Nog niet ingedaald, maar de gyn verwacht niet dat ze nog gaat draaien.

Al met al dus geen slechte zwangerschap zo. Op de bloedarmoede na dan. Ik zal blij zijn als mijn ijzer op peil is en ik niet meer die vieze pillen hoef te slikken. Maar ach, als dat alles is….