Afgelopen juli is Sanne drie jaar geworden en dit betekent dat er weer een bezoekje gebracht mag worden aan mijn vrienden bij het consultatiebureau. Omdat Veerle ook binnenkort weer een set prikjes mag, hebben we besloten de afspraken te combineren. De afspraak van Sanne is daardoor iets later dan normaal gesproken dit zou gebeuren. Het is en blijft toch altijd een spannend moment, zo’n bezoek aan het consultatiebureau. Gelukkig ben ik niet meer de moeder van een paar jaar terug en zal ik niet zo snel meer overstuur raken van de goedbedoelde adviezen en / of opmerkingen van de betreffende arts. Nou ja, tot op bepaalde hoogte dan, want ik hoorde recentelijk toch zoiets onacceptabel.

Goede vrienden van ons gingen met hun zoontje van net drie naar het consultatiebureau voor de periodieke check-up. Tijdens dit bezoekje werden de organen gecontroleerd waar kan en zou naast de motorische ontwikkeling ook de ogen getest worden. Vervolgens zou de peuter een aantal oefeningetjes moeten doen om te zien of hij bij is ten opzichte van zijn leeftijdsgenootjes. Je kan deze oefeningetjes al thuis proberen om er zeker van te zijn dat je kind “slaagt”, maar je kan ook gewoon op het kunnen van je peuter vertrouwen. Dat deden onze vrienden dus ook. Helaas denken driejarige mensjes niet altijd als de grote mensen en kunnen ze er ook gewoon soms geen zin in hebben. En zo geschiedde het dus ook die dag. Zoonlief had geen zin om braaf oefeningetje te doen en gooide er met zijn pet naar. In plaats van dat de arts bedacht, dat het een ventje van drie was die gewoon even niet wilde meewerken, vroeg hij aan de ouders of “het mannetje altijd zo traag was of gewoon dom”.

Dit kan toch niet??? Ik weet dat ouders lastig kunnen zijn als het om het CB gaat (de ouders in kwestie overigens niet), maar zo’n opmerking gaat gewoon te ver. Zelfs al zou je je vraagtekens hebben als arts wat betreft de fysieke of geestelijke gesteldheid van een kind, dan nog is dit niet gepast. Stel dat je zo’n arts elke keer treft! Ik kan me dan heel goed voorstellen, dat je het consultatiebureau maar laat voor wat het is en bij zorgen je huisarts raadpleegt. Gelukkig was deze arts tijdelijk en mogen ze binnenkort hun bezoekje over doen.

Wat is de ergste opmerking die jij ooit kreeg van een arts of verpleegkundige?

Gerelateerde posts:

Met de peuter naar de kinderfysiotherapeut De drie jaar controle bij het consultatiebureau De pre-kleuterpubertijd: “Ik ben drie en ik vind van nie” Het leven met een Glitter Gen