Home » Persoonlijk » Gastbloggers » Gastblog Oma » Oma Bobje vertelt: Ontroerd Oma Bobje vertelt: Ontroerd oktober 13, 2025 Noor alweer acht! Natuurlijk vierden we haar verjaardag. Een cadeautje voor haar uitzoeken blijft altijd een dingetje. Ze heeft beslist een eigen ‘mening’ over waarmee ze wel of niet wil spelen. Dit jaar had ze het gemakkelijk voor ons gemaakt, door de knuffel van een paar jaar geleden (lawaai, aaibaar, verschillende knopjes en kleuren) zodanig te bewerken, in haar ‘schoonmaakbui’ van haar volle luier uittrekken en alles onder smeren, zo ook haar knuffel, dat hij direct in de vuilnisbak belandde. Geen probleem, ik kocht gewoon een nieuw, schoon en wat eigentijdser exemplaar. Nu nog Engelstalig, maar het kiezen van de juiste taal mochten de ouders van mij zelf gaan organiseren. Zodra Noor mij zag, riep ze blij IE IE IE. Niet omdat ze van mij schrok of zo, maar gewoon omdat ze mij herkende van ‘ik zag twee beren broodjes smeren’. Hoewel ik dat liedje nog niet eens zo vaak met haar gezongen had. Toen ik naar haar lachte, ja, ja, ik ben het, je oma lawaai, trok ze mij naar zich toe en omhelsde mij. Echt waar. ZE OMHELSDE mij, haar armen om me heen geklemd, en plakte haar mond-met-tong een paar keer uitgebreid tegen mijn wang. Beetje natte bedoening, dat wel, maar op deze uitbundige manier was ik nog nooit door haar begroet. Ik kreeg er een brok in mijn keel van. Toen overhandigde ik haar de door mij zelf met kleurig cadeaupapier ingepakte knuffel en weer was ik verrast: Noor scheurde het pakje eigenhandig open, zonder hulp van Sofieke die al startklaar stond om in te springen, en wilde vervolgens de knuffel toen ze hem herkende niet meer afstaan. Miriam moest voorzichtig met de schaar in de weer gaan om de plastic draadjes waar het ding mee in de doos zat, los te knippen, terwijl Noor zorgelijk toekeek: MIJN cadeau, mama, wat zit je daar nu mee uit te spoken? IK laat hem niet los, hoor! Natuurlijk gingen we met zijn allen ook voor de jarige job zingen en je kon goed zien dat Noor van al die aandacht intens genoot. Af en toe keek ze blij en verrukt de kring zingende mensen rond, maar haar blik fixeerde zich vooral op haar vader: zie je, papa, hoe jarig ik ben? Zie je dat goed? Ja hè? Ik ben al best een grote meid aan het worden, ja toch? Ze maakt telkens kleine stapjes in haar ontwikkeling. En ik hoop vurig dat er ooit nog eens een moment zal komen dat ze met een grote grijns zelfstandig op mij afloopt om mij te begroeten: hoi oma, kijk eens, zonder handen! O, je bent veel kleiner dan ik gedacht had… Ik denk dat ik dan echt een traantje ga wegpinken. @meervanmir.eu Vandaag de verjaardag van Noor al een beetje gevierd. Maandag echt jarig! #schatjenoor #levenmeteenhandicap #syndroomvankleefstra ♬ origineel geluid – Miriam Goudsmit (MeerVanMir) Gerelateerde posts: Gastblog oma: hoe een grooutouder genoemd wordt Gastblog oma: oma zijn is bijzonder Gastblog oma: de “magie” van mama Gastblog oma: brief aan jarige Veerle