Ik zeg het al vaker, maar het is ook echt zo. Wat vliegt de tijd!!! Over twee maandjes ga ik gewoon alweer met verlof! Tot dat moment moet er eerst nog hard gewerkt worden. Nou ja, tot bepaalde hoogte dan, want alles is een beetje op aan het raken.

Zo’n zes weken geleden werd ik met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht in verband met een te hoge bloeddruk. Ik ben toen even door de medische molen gegaan, maar ze hebben niets kunnen vinden. Gelukkig maar. De afgelopen weken ben ik weer vaak duizelig. Soms is het aanvaardbaar en soms moet ik echt gewoon even op de grond zitten om niet om te vallen. Natuurlijk heb ik dat afgelopen vrijdag met de gynaecoloog besproken. Aangezien mijn bloeddruk nog steeds mooi laag is, kan er volgens haar maar één andere oorzaak zijn: vermoeidheid! Toen ik vertelde dat ik het niet herkende van mijn vorige zwangerschappen was ze vrij direct. Ik ben nou eenmaal ouder mer drie kinderen die ook aandacht vragen. Met elke zwangerschap erbij, krijg je ook meer kwaaltjes. En ik zie er uitgeput uit. Waar ik kan moet ik wat meer rust nemen. Nou, dat is dus echt niet mijn ding. Rust nemen. Maar eerlijk is eerlijk, die duizeligheid vind ik ook maar niets.

Mijn lichaam is nu ook op een andere manier aan het protesteren en wel met harde buiken. Elke vrouw die zwanger is geweest moet dat wel herkennen. Dat gevoel alsof er een ballon in je buik wordt opgeblazen, deze even vol blijft en daarna zachtjes weer leeg loopt. Het is geen fijn gevoel en al helemaal niet als je deze dagelijks hebt. Sommige zelfs pijnlijk! Als advies meegekregen om dan maar op mijn linkerzij te gaan liggen en het liefst met een warme kruik. Zolang ze niet om de paar minuten komen, zijn ze vervelend maar niet ernstig. Ik zelf heb ergens het gevoel dat de jongedame in mijn buik haar gezicht eerder gaat laten zien. Zolang ze nog maar sowieso twaalf weken blijft zitten, vind ik het prima.

Natuurlijk geniet ik ook wel van deze zwangerschap. Het getrappel in mijn buik is toch ook gezellig en het blijft bijzonder. Éen ding weet ik wel: dit is mijn laatste keer! Dus geen Robert ten Brink voor ons!

Lees ook: het derde trimester is begonnen

Gerelateerde posts:

Mijn bizarre zwangerschapsindicator De check-up na de miskraam Mannen, dit moet je weten over je zwangere vrouw! Als je van de trap af valt…