Werkende ouders en zieke kindjes

Gisteren liet ik weten absoluut geen voorstander te zijn van het uitkeren van een minimumloon aan bewust thuis blijvende moeders. Soms lijkt het mij ook wel een fijn idee hoor. Zeker op dagen zoals vandaag.

Vanochtend leek er niets aan de hand, maar in de loop van de dag werd Sanne steeds meer hangerig. Langzaam zag ik haar wangetjes roder en roder worden. Niet lang daarna klom ze bij mij op schoot en toen wist ik het zeker. Mijn kleine meisje was ziek geworden. Als een klein warm kacheltje hing ze vervolgens de hele dag over mij heen. Gelukkig is woensdag mijn mama dag en konden we dus heerlijk rustig aan doen en veel knuffelen. Maar ja, morgen moet er weer gewerkt worden. Hoe lossen wij dit dan op?

Als eerste moeten manlief en ik beiden onze werkagenda openen. Vervolgens kijken we naar de cliënten die voor die dag ingepland staan. De agenda van manlief staat doorgaans boordevol terwijl de mijne vrijwel leeg van afspraken is. Omdat ik ook nog eens meer vakantiedagen heb dan hij komt het er op neer, dat ik meestal thuis blijf bij de zieke Muppet. Mocht er een zitting gepland staan of een afspraak buiten kantoor, dan zal manlief zijn werk moeten proberen te verschuiven. Als het enigszins kan proberen we samen de dag te vullen. Soms kunnen de opa’s en oma’s ook nog wel eens inspringen. Het is ook afhankelijk van hoe de zieke er aan toe is. Als ze de hele dag slaapt kunnen wij beiden namelijk vanaf thuis inloggen op de server van het werk en dus toch wat werk verrichten. Maar meestal betekent het met een warm lichaampje in je armen naar Peppa pig of Thomas de Trein kijken. Gelukkig hebben wij werkgevers, die begrip hebben voor dergelijke dagen en daar flexibel mee omgaan. Maar eerlijk gezegd, het liefste ben ik dan geen werkende moeder (om ook niet meer te hoeven denken aan de volgende werkdag en de lading werk, dat er nog ligt) en geef ik liever de hele dag knuffels aan mijn meisjes. Aan de andere kant maakt het werk mij een betere mama. Het is dus eigenlijk gewoon nooit goed 😉