Mijn vader was bij de bevalling

Jep, je leest het goed. Mijn lieve papa was aanwezig toen Veerle op de wereld kwam. Het was niet helemaal gepland en misschien daarom des te meer bijzonder.

Bij de bevalling van Sanne heeft mijn moeder de hele dag naast mijn zijde gestaan (naast manlief uiteraard). Het was zeer goed bevallen, dus we hadden haar gevraagd bij Veerle er ook bij te zijn. Mijn moeder woont niet echt op fietsafstand van ons vandaan, dus dat betekent dat ze meestal de trein pakt. Maar ja, Veerle is een klein nachtbrakertje en wilde ook midden in de nacht ter wereld komen. Dan is het openbaar vervoer toch wat minder beschikbaar. En omdat mijn moeder niet zo heldhaftig is in de auto als het al donker is, werd zij gebracht door mijn vader.

Mijn moeder belde onderweg naar het ziekenhuis naar de verpleging of het goed was als mijn vader ook nog even hallo kwam zeggen. De verpleging ging hier uiteraard niet over en kwam ons dus keurig om toestemming vragen. Ik was op dat moment nog in het begin van de tweede helft ontsluiting, kon nog volop kletsen en vond het dan ook wel gezellig om hem nog even te zien. .

Ongeveer een kwartier nadat mijn ouders binnen waren zetten de weeën ineens hard door. Vreemd genoeg bleek mijn vader toen juist mijn rustpunt te zijn. Elke keer nadat ik een wee had weggeademd en opkeek zag ik mijn vader zitten in de stoel tegenover me. Een verschijning van een en al rust met af en toe een knipoog of een glimlach. Verder sprak hij geen woord. Het had zo’n kalmerend effect op me. (Meisjes met hun vaders hè)

Toen ik eindelijk mocht persen werd mij gevraagd of alle aanwezigen er bij mocht zijn. Op dat moment interesseerde het mij allemaal werkelijk niet meer, dus van mij hoefde niemand weg. Achteraf ben ik daar zo blij om. Mijn vader vertelde me namelijk hoe ontzettend bijzonder hij het heeft gevonden om het mee te mogen maken. Het was toch anders dan bij de bevallingen van zijn eigen kinderen, zei hij. Ik vroeg hem waarom en hij liet mij weten dat hij nu meer kon toeschouwen en het daardoor heel bewust meemaakte. Ook was hij aangenaam verrast over mij.  Hij kende mij altijd als het meisje met de lage pijngrens en zag me nu voor het eerst als de vrouw met een behoorlijk incasseringsvermogen. Dat moment was voor ons beiden erg bijzonder en ergens ook van onschatbare waarde. Als laatste liet vertelde hij dat hij nog nooit de vruchtzak had gezien en dat het dus wel erg leuk was om dit voor het eerst te kunnen bewonderen.

Het mooiste was uiteraard zijn kleindochter Veerle, maar die hele nacht heeft mijn vader als zeer bijzonder ervaren.  Ook voor mij was dat gedeelte van de nacht echt memorabel. Helaas begon daarna de ellende voor mij, maar dat vertel ik een andere keer.

Gerelateerde posts:

Mijn vliezen braken tijdens mijn babyshower Wat vrouwen wél zouden moeten onderhouden voor een bevalling Medische termen: prematuur en dysmatuur Het verhaal van vrijdag de dertiende