Heel Nederland was in rep en roer begin vorige week. Er werd een lockdown aangekondigd en alle kinderen kwamen weer gezellig naar huis. De horeca blijft langer dicht en alle essentiële winkels werden gesloten. Net zoals de sportscholen en uitjes zoals musea en bioscopen. Een sobere decembermaand dus! Het is een keiharde maatregel van de overheid. Ik denk dat iedereen het daar wel mee eens is. En ook ik moest een paar keer slikken toen ik het hoorde. De kinderen weer helemaal thuis, onderwijs geven en reïntegreren op mijn werk tegelijkertijd? Hoe dan??? Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet heel even in paniek was. Maar na het te hebben laten bezinken, wist ik dat het wel zou goedkoper. Geen keus toch? Maar vooral de moeders, die massaal hun beklag deden op social media, overtuigden mij dat paniek alleen maar averecht werkte.

Altijd die twee kampen weer

Of de lockdown nou de juiste maatregel is of niet laat ik nu achterwege. Dat is een hele andere discussie waar ik liever niet aan meedoe. Wat het wel teweeg heeft gebracht is bijzonder veel zeer verbaal agressieve moeders. Snoeihard worden opmerkingen naar beide kampen gemaakt. En met beide kampen bedoel ik aan de ene kant de moeder die staat te jubelen dat haar kinderen thuis blijven (althans er niet wakker van liggen) en aan de andere kant de moeder die enorm baalt van het dicht gaan van de scholen. Beide moeders hebben echt wel een punt wat mij betreft. Het is inderdaad maar twee weken extra na de kerstvakantie en de bedrijven lijden ook onder de crisis. Maar ook is het twee weken extra thuisonderwijs, tijd die je net aan je werk kan spenderen. Ook zijn er zorgen dat er teveel leerachterstand ontstaat bij de kinderen. Zoals ik al zei: er is voor beide kanten wel wat te zeggen.

Twee weken kunnen lang zijn!

Mijn probleem is dus dat het door velen te zwart wit wordt gezien. Begrip voor het andere kamp is soms ver te zoeken. Ik lees berichten als “stel je niet zo aan, want wat zijn twee extra weken nou?”. Als je het zo leest, dan denk je inderdaad al snel dat we allemaal overdrijven. Maar twee weken met kleine kinderen kan veel anders zijn dan met twee kinderen van een jaar of negen. En gezinnen met veel kinderen kunnen die twee weken als veel meer belastend zien dan een gezin met één kind. Het is niet een extra stukje kerstvakantie. Het is veertien dagen lang je werk (als je werkt) te combineren met je taken als juf en de verzorging van al het grut. Even een uitje zit er ook niet in. Ik denk dat als iedereen extra vakantie had en niets hoefde te doen, dat er ook minder paniekerende moeders waren geweest. Maar ja, de economie moet ook draaiende blijven en de leerachterstanden moeten zeker niet verder oplopen. Het is de combinatie van alles wat het zwaarder maakt. Voor iedereen!!! En in plaats van dat we elkaar steunen omdat we eigenlijk gewoon in een kwalitatief uitermate teleurstellende situatie zitten, gaan we elkaar veroordelen.

Leed niet met leed vergelijken

Als er één ding is wat mijn moeder altijd heeft gezegd is dat je niet voor een ander mag bepalen. Als een moeder bijvoorbeeld klaagt dat haar kind slecht sliep de eerste zes maanden, dan gaan mijn nekharen overeind staan. Mijn kinderen sliepen de eerste negen maanden niet! En oh ja, eentje heeft nog steeds Night terrors zo nu en dan en zal geen normaal leven leiden. Maar dan denk ik aan mijn moeder en bedenk ik mij dat deze vrouw het misschien wel heel heel erg zwaar heeft door dit slaaptekort. Ik mag daar niet over oordelen, want ik sta niet in haar schoenen. Het is wel lastig hoor! Dit moeten wij moeders ook doen wat betreft de lockdown. Begrijp dat het voor veel vrouwen best een opgave is om die twee weken extra de kinderen thuis te hebben. Er zijn niet voor niets veel dames uitgevallen na de eerste lockdown. Het roepen van “het is maar twee weken” doet afbreuk aan hun gevoel en situatie en heeft echt nul komma nul toegevoegde waarde. Vraag liever aan die moeders waar je hun wellicht mee helpen kan. Soms kan een luisterend oor ook al een hoop op weg helpen. Het werkt in ieder geval altijd beter dan te (ver)oordelen. Met andere woorden: #doeislief!

Gerelateerde posts:

peutermasturbatiePeutermasturbatie Waarom groepsappen eigenlijk verschrikkelijk zijn Twee excentrieke types moeder als het om kleding gaat Het Corona virus bij ons thuis