Eigenlijk was ik een beetje boos op mijn mama. De afgelopen maanden heb ik zo duidelijk aangegeven, dat ik in haar buurt wilde zijn. Nou ja, alleen als ik moest slapen dan. De wakkere momenten is papa nog steeds mijn favoriet. Hartverscheurend heb ik ‘s-nachts de longen uit mijn lijf gebruld, wachtend op het moment dat papa mij kwam halen. Hij was puur een vervoersmiddel, hoor. Dat vertelde ik hem ook elke keer gelijk zodra hij mij uit bed tilde. Met nog een klein snikje in mijn stem, kon ik altijd net nog een “mama” er uit persen. Papa legde me dan naast mama neer en ging zelf op zolder slapen als hij heel vroeg op moest voor werk. Het is maar goed dat mijn zusje al in mama haar buik zit ;-).

De laatste dagen is er iets gruwelijks mis gegaan. Elke ochtend word ik weer wakker in mijn eigen bed in plaats van naast mama. Hoe kan dat nou? Volgens mij ben ik ook geen enkele keer in mama’s bed geweest. Het begon afgelopen zaterdagavond al. Hoe hard ik ook huilde, papa kwam me maar niet halen. Uiteindelijk, na heel lang brullen (volgens mama was het nog geen tien minuten, maar het voelde als uren) ben ik van vermoeidheid in slaap gevallen. De volgende dag heb ik de strijd sneller opgegeven en de dag daarna ben ik het eigenlijk al niet meer aangegaan. Vreemd genoeg heeft dit ook effect gehad op de nachten. Ik weet niet of ik het gewoon niet meer geprobeerd heb ‘s-nachts of dat ik te diep sliep. Feit blijft dat ik al dagen niet naast mijn mama heb geslapen. Grrrrr!

Mama is vast een beetje bang dat ik nu heel erg teleurgesteld of boos op haar ben. Dat was ik in eerste instantie natuurlijk ook wel een beetje. Maar eergisteren en vanavond heb ik haar toch even laten merken hoe relaxed ik in haar buurt ben en dus ook van haar houd. Tijdens ons onderonsje in bad heb ik haar verblijd met wel hele speciale cadeautjes. Iets dat alleen ik kan produceren. Mama was zo blij er om, dat ze gelijk opsprong en mij in haar armen nam. Daarna hebben we nog even heerlijk samen gedoucht.  Mama is duidelijk dol op mijn verrassingen en ik ga proberen haar zo vaak mogelijk mee te verblijden

Lees ook: daar smelt je toch van

Gerelateerde posts:

Gastblog Veerlosaurus: I’m back!!! Gastblog Veerle: sprongetjes Gastblog Veerle: een update Gastblog oma: brief aan jarige Veerle