Gastblog oma Bobje: zo moeder, zo zoon

Hè hè, eindelijk weer gevonden!

Lange tijd was ik een dierbaar voorleesboek van mezelf kwijt. Destijds heb ik dat geloof ik gekocht toen ik de oudste zindelijk ging maken: DE EEND OP DE POT. Het verhaal was in ieder geval bij haar erg favoriet. In het kort: Marijke is dol op eenden, vooral op de eend die op haar po staat afgebeeld. Als Jasper het buurjongetje jarig is en haar uitnodigt, moet de po dan ook per se mee in de auto. Anders kan Marijke niet plassen. Ik citeer:‘Jasper zegt: ‘Mag ik jouw pot eens proberen, dan krijg je van mij een rolletje drop.’Natuurlijk vindt Marijke dat goed. 

Vooral de hierop volgende regels wekte mijn dochters belangstelling. Toen we eens midden in een van de zoveelste verbouwingen zaten, vroeg de aannemer of hij van het toilet gebruik mocht maken. Mijn oudste ging toen pontificaal voor de wc deur staan en riep: ‘Broek laten zakken, piemeltje pakken…’ Waarna ik achter de deur een enorm verdacht gesnuif van ingehouden lachen opving. Even later bedankte hij me met een uitgestreken gezicht en met twinkelogen voor zijn toiletbezoek en ging weer aan de slag. Bij de slager vroeg ze nieuwsgierig aan de pokdalige slungel van zestien achter de toonbank: ‘Mijn papa heef een piemel. En JIJ?’ Hij sneed zich bijna in zijn vingers van schrik. 

Waar zit dan het buikje?

Nu heeft mijn dochter zelf kinderen. Haar oudste zoon van bijna twee heeft tegenwoordig ook een favoriet voorleesboek, BABY BABBA, dat ik van een bevriende kinderboekschrijfster gekregen heb. Zodra ik het stoffen boekje uit de speelkamer heb opgeduikeld, nestelt hij zich op de bank zo dicht mogelijk tegen me aan en commandeert met een generaalsstem dat het voorlezen gaat beginnen. Het voorlezen van hem bedoel ik daarmee, ik mag slechts toekijken en meeluisteren naar zijn betoog dat BABY BABBA een buikje heeft. Hup, het stoffen lapje op de voorpagina over de buik gaat vervolgens omhoog  om me te laten zien dat het echt waar is, oma, daar zit bij BABY BABBA een buikje. Kielekielekiele van mijn kant is dan de bedoeling, maar daar neemt meneer geen genoegen meer mee. Hij is per slot van rekening al bijna TWEE! Alleen een stoffen buikje kietelen is zooooo oninteressant, oma! Hij sjort mijn shirt omhoog tot op bh niveau en priemt zijn wijsvinger zo diep in mijn navel, dat ik bijna het gevoel krijg dat hij er aan de achterkant bij mijn anus weer uitfloept. Ik trek blijkbaar een verschrikt gezicht, want mijn dochter schiet in de lach. ‘Dat doet hij bij mij tegenwoordig ook. Best pijnlijk, vind je niet?’ 

Net op dat moment loopt de verwarmingsmonteur die onze kapotte ketel aan de praat probeert te krijgen, de kamer binnen en mijn kleinzoon veert, met het stoffen boekje in zijn hand, enthousiast overeind en maakt aanstalten om ook bij deze meneer….? 

We kunnen hem gelukkig nog op tijd tegenhouden. 

Lees ook: O kom er eens kijken